حکمت 151
امام عليه السلام (در پرهيز از جاهاى تهمت) فرموده است: هر كه به جاهاى تهمت و بدگمانى برود بدگمان به خود را نبايد سرزنش نمايد (زيرا خود سبب شده كه به او گمان بد برند).
حکمت 152
امام عليه السلام (درباره مشورت) فرموده است: هر كه (بر چيزى) دست يافت خود راى مى شود (به راى و انديشه ديگران بى اعتناء گردد) و هر كه خودرايى نمود (در كار مشورت نكرد) تباه گشت، و هر كه با مردان (با تجربه) شور نمايد با خردهاشان شركت مى كند (و هويدا است كه حكم چند عقل در هر كار از حكم يك عقل سودمند و شايسته تر است).
حکمت 153
امام عليه السلام (در آشكار نكردن راز) فرموده است: هر كه را از خود را پنهان نمود خير و نيكوئى به دست او است (بر خير و صلاح خويش دست دارد به خلاف آنكه رازش را فاش نمايد).
حکمت 154
امام عليه السلام (در نكوهش تنگدستى) فرموده است: فقر و تنگدستى مرگ بسيار بزرگست (زيرا سختى مرگ يكبار است و سختى بى چيزى هر آن مشاهده مى شود).