لطفا منتظر باشید ...
حکمت 191
جنايتكارى را نزد امام عليه السلام آوردند و اوباش با او بودند آن حضرت (در نكوهش آنان (فرمود: گشاده و خوش مباد و رهائى كه ديده نميشوند مگر نزد هر كار زشت و رسوائى.
حکمت 192
امام عليه السلام (در اينكه تا اجل نرسد زندگى پايان نيابد) فرموده است: با هر كسى دو فرشته است كه او را نگاه مى دارند پس هر گاه قدر آيد (تباه شدن او مقدر باشد) آن دو فرشته بين او و قدر را تهى مى نمايند، و مدت زندگى (براى نابودى) سپر استوارى است (پس تا عمر به سر نيايد شخص نمى ميرد).
حکمت 193
امام عليه السلام هنگامى كه طلحه و زبير (پس از كشته شدن عثمان) به آن حضرت گفتند ما با تو بيعت كرده عهد و پيمان مى بنديم به شرط اينكه در اين امر (خلافت) با تو شريك باشيم (در رد خواسته آنان) فرمود: نه (بيش از يك امام و پيشوا روا نباشد) ولى شما در همراهى و ياورى شريك باشيد (اگر نياز بيارى نمودن باشد همراهى كنيد) و بر ناتوانى و سختى كمك باشيد (اگر در كار ناتوانى و گرفتارى بينيد در اصلاح آن كمك نمائيد).
حکمت 194
امام عليه السلام (در ترغيب به پرهيزكارى) فرموده است: اى مردم، بترسيد از خداوندى كه اگر بگوئيد مى شنود، و اگر پنهان نمائيد مى داند، و (به عبادت و بندگى) بر مرگ پيشى مى گيرد (خود را از هول و ترس آن برهانيد) كه اگر بگريزيد شما را دريابد، و اگر بايستيد شما را مى گيرد، و اگر فراموش كنيد شما را (با گذشتن عمر و ضعف و ناتوانى و دردها و بيماريها) ياد مى آورد.
حکمت 195
امام عليه السلام (در ترغيب به نيكوكارى) فرموده است: تو را در احسان و نيكى بى رغبت نگرداند كسى كه سپاس نيكيت را نگزارد كه تو را بر آن نيكى سپاسگزارى مى كند (پاداش دهد) كسى (خداوندى) كه از آن نيكى بهره اى نبرده، و تو از سپاس سپاسگزار (پاداش خداوند) مى يابى بيشتر از آنچه كفران كننده به تباه ساخته، و خداوند نيكوكاران را دوست مى دارد.
