لطفا منتظر باشید ...
حکمت 460
امام عليه السلام (در پيشامدهاى ناروا) فرموده است: مى آيد بر مردم روزگار بسيار گزنده (دشوار) كه در آن توانگر بر آنچه در دو دست راست مى گزد (به مال و دارائى بخل ورزيده آن را در راه خدا نمى دهد) و به اين كار امر كرده نشده است، خداوند سبحان (در قرآن كريم س 2 ى 237( فرموده: و لاتنسوا الفضل بينكم يعنى فضل و احسان خدا را بين خود فراموش ننمائيد (به يكديگر كمك كنيد) در آن روزگار بدكاران برخاسته گردن مى كشند، و نيكوكاران بيچاره و خوار شدند، و با درماندگان خريد و فروش كنند (به آنها گران فروخته و از آنان ارزان خرند) و رسول خدا صلى الله عليه و آله از فروختن (طعام) به درماندگان (يا داد و ستد با آنها) منع نموده است (چون بايد به آنان كمك كرد، يا با آنها چنان معامله و خريد و فروش نمود كه با آنكه درمانده و بيچاره نيست معامله مى نمايند).
حکمت 461
امام عليه السلام (درباره دوست و دشمن خود) فرموده است: درباره من دو مرد هلاك و تباه مى گردد (يكى) دوستى كه (در دوستيش) زياده روى كند، و (ديگر) بهتان زننده اى كه (به من) دروغ بندد (آنچه در من نيست به من نسبت دهد. سيدرضى عليه الرحمه فرمايد:) اين فرمايش مانند فرمايش (يكصد و سيزدهم) آن حضرت عليه السلام است: هلك فى رجلان: محب غال، و مبغض قال (كه ترجمه و شرحش بيان شد).
حکمت 462
از امام عليه السلام از (معنى) توحيد و عدل پرسيدند آن حضرت فرمود: توحيد و يگانه دانستن خدا آن است كه او را در وهم و انديشه در نياورى (كه آنچه در انديشه آيد مانند تو مخلوق است) و عدل آن است كه او را (به آنچه شايسته او نيست) متهم نسازى (زيرا كار ناشايسته كردن يا از جهل و نادانى است، يا از ناچارى و نياز و خداوند از اين دو منزه است).
