لطفا منتظر باشید ...
حکمت 367
از ابوجحيفه (كنيه وهب ابن عبدالله سوآئى است كه از نيكان اصحاب امام عليه السلام و دوست و مورد اطمينان بود، و حضرت او را وهب الخير مى ناميد و در كوفه بر بيت المال گماشت) روايت است كه گفت: شنيدم اميرالمومنين عليه السلام (درباره امر به معروف و نهى از منكر) مى فرمود: اول چيزى كه از آن مغلوب مى گرديد و شكست مى خوريد (بر اثر بدبختى و دور ماندن از رحمت الهى از شما گرفته مى شود) جهاد (زد و خورد) با دستهاتان است (كه با كفار و مشركين نمى جنگيد و حدود خدا را بر فاسقين و ستمكاران و گناهكاران اجراء نمى نمائيد و آنها را تعزير و تاديب نمى كنيد) پس از آن جهاد با زبانهاتان مى باشد (كه معاصى و زشتيها را مى بينيد و مى شنويد و نديده و نشنيده مى انگاريد) پس از آن جهاد با دلهاتان است (كه با ستمكاران و بدكاران سودرسان دوستى و احترام نموده و با پرهيزكاران و نيكان دست تهى بى اعتنائى كرده دورى مى گزينيد پس اين هنگام كار دين تمام است چون جهاد با دست و زبان اگر ممكن نباشد همه كس توانائى بر جهاد به دل دارد هر چند نتواند آن را آشكار سازد پس هر گاه آن را هم از دست داد نشانه تبدل اخلاق و گمراهى و بدبختى او در دنيا و آخرت است)
پس كسى كه به دل كار شايسته را نشناخت و ناشايسته را انكار ننمود (نيكوكاران را دوست نداشته و بدكاران را دشمن ندانست كه اين كار در باب امر به معروف و نهى از منكر اقل واجب است) وارونه گشته و سرش پائين و پايش بالا خواهد شد (در دنيا آسايش نداشته سرگردان شود و در آخرت نيكبختى را از دست داده به كيفر هميشگى گرفتار گردد).
حکمت 368
امام عليه السلام (درباره حق و باطل) فرموده است: حق (در ظاهر) گران است و سنگين و (در باطن) گوارا، و باطل (در ظاهر) سبك است و آسان و (در باطن) وباءآورنده (نابود كننده).
حکمت 369
امام عليه السلام (درباره عاقبت اشخاص) فرموده است: بر بهترين اين امت از عذاب و كيفر خدا ايمن و آسوده مباش به جهت فرموده خداوند سبحان: (س 7 ى 99 فلايامن مكر الله الا القوم الخاسرون يعنى) از كيفر خدا ايمن نيستند مگر مردم زيانكار، و بر بدترين امت از رحمت و مهربانى خدا نوميد مشو به جهت فرموده خداوند سبحان: (س 12 ى 87 انه لايياس من روح الله الا القوم الكافرون يعنى) از رحمت خدا نوميد نشوند مگر كافران (پس خدا مى داند كه پايان كار هر كس چه باشد، هيچكس نبايد به ظاهر حال اعتماد نموده از پايان آن آسوده يا نوميد باشد).
حکمت 370
امام عليه السلام (در نكوهش بخل و زفتى) فرموده است: بخل گردآورنده بديها و زشتيها و مهارى است كه (شخص) به آن به هر بدى كشيده مى شود (چون بخل به حسد و حرص و قطع رحم و ظلم به مستمندان و مانند اين معاصى مى كشد).
