لطفا منتظر باشید ...
حکمت 205
امام عليه السلام (در سود نيكخواهى) فرموده است: آنكه چوب درختش نرم باشد (خلق و خويش نيكو است) شاخهاى او (دوستانش) فراوان مى باشد.
حکمت 206
امام عليه السلام (در زيان مخالفت) فرموده است: مخالفت و زد و خورد (بيجا) راى و انديشه (درست) را ويران مى گرداند (به كار نمى اندازد يعنى كسى كه سر سازگارى ندارد انديشه اش ناجور مى شود).
حکمت 207
امام عليه السلام (درباره گردنكشى) فرموده است: كسى كه به جائى رسيد گردنكشى نمود (مگر آنكه آراسته بوده خدا را در نظر گرفته فروتنى نمايد).
حکمت 208
امام عليه السلام (در تبديل حالات) فرموده است: در تغيير و گردش حالات (بلندى و پستى و توانگرى و تنگدستى و بيمارى و تندرستى) گوهرهاى مردان (عيب و هنر آنها) فهميده شود.
حکمت 209
امام عليه السلام (درباره رشكبردن) فرموده است: رشكبردن دوست از بيمارى دوستى است (از جهت آن است كه در دوستى راست نيست، زيرا دوست حقيقى كسى است كه بخواهد براى دوستش آنچه براى خود مى خواهد و اين صفت با رشكبردن منافات دارد).
حکمت 210
امام عليه السلام (در زيان آز) فرموده است: بيشتر جاهاى به خاك افتادن (لغزش) خردها زير درخشندگيهاى طمعها و آزها است (طمع آدمى را از آسمان عقل و بزرگوارى به پستى و خوارى كشاند).
