لطفا منتظر باشید ...
حکمت 013
امام عليه السلام (در ترغيب به سپاسگزارى از نعمتهاى خداوند) فرموده است: هر گاه نمونه هاى نعمتها به شمار رسيد پس بازمانده آن را با كمى شكر و سپاس دور نسازيد (به اندك نعمتى كه رسيديد سپاسگزارى كنيد تا به بسيارى از آن برسيد، خداوند در قرآن كريم س 14 ى 7 مى فرمايد: لئن شكرتم لازيدتكم، و لئن كفرتم ان عذابى لشديد يعنى اگر شكر نعمت به جا آوريد نعمت را براى شما مى افزايم، و اگر ناسپاسى كنيد هر آينه عذاب من سخت است (كه گرفتار آن خواهيد شد).
حکمت 014
امام عليه السلام (در اينكه خداوند بى ياران را كمك كنيد) فرموده است: كسى را كه خويشان بسيار نزديك (مانند برادر و عمو و دائى) رها كنند بيگانه بسيار دور براى (يارى و كمك) او خواهد رسيد (خداوند كسانى را مى گمارد كه او را تنها نگذارند).
حکمت 015
امام عليه السلام (درباره گرفتاران) فرموده است: هر گرفتار فتنه و بلائى را نبايد سرزنش نمود (زيرا بسا شخص از روى اضطرار و ناچارى گرفتار شده پس سرزنش نمودن او روا نبود چون سودى ندارد، بلكه بايستى او را كمك و يارى نمود يا درباره اش دعا كرد تا از آن رهائى يابد).
حکمت 016
امام عليه السلام (در اعتماد نداشتن به تدبير و پايان بينى) فرموده است: كارها رام و پيرو احكام قضاء و قدر است به طورى كه (گاهى) تباهى در تدبير و پايان بينى مى باشد (چون انسان به مصالح و مفاسد و اسرار و رازهاى قضاء و قدر آگاه نيست نبايستى به تدبير و انديشه خود دلبستگى داشته باشد چه بسا تدبير و انديشه سبب تباهى مى گردد).
