حکمت 090 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 090

امام عليه السلام (درباره پناه بردن از فتنه به خدا) فرموده است: نبايد يكى از شما بگويد- خدايا از فتنه و آسايش به تو پناه مى برم، زيرا كسى نيست كه گرفتار فتنه نباشد، ولى كسى كه پناه مى برد بايد از فتنه هاى گمراه كننده (از راه حق) پناه ببرد، چون خداوند سبحان (در قرآن كريم س 8 ى 28 مى فرمايد: واعلموا انما اموالكم و اولادكم فتنه بعنى بدانيد دارائيها و فرزندان شما فتنه هستند، و معنى اين فرمايش اين است كه خداوند سبحان آنان را به دارائيها و فرزندان آزمايش مى نمايد تا آنكه خشمگين از روزى و راضى به بهره خود هويدا گردد و اگر چه خداوند سبحان از خود آنها به آنها داناتر است، ولى آزمايش براى آن است كه كردارهائى كه شايسته پاداش و كيفر است (به خود ايشان) آشكار گردد، زيرا برخى از فرزندان پسر را دوست دارند و از دختر برنجند، و بعضى از آنها بسيار نمودن مال و دارائى را دوست داشته و از كم شدن آن برنجند (سيدرضى عليه الرحمه فرمايد:) اين فرمايش از جمله سخنان شگفتى است كه از آن حضرت در تفسير (و بيان آيه شريفه) شنيده شده است.

حکمت 091

از امام عليه السلام پرسيدند كه خير و نيكى چيست؟ آن حضرت (در تفسير آن) فرمود: خير و نيكى آن نيست كه دارائى و فرزندت بسيار گردد، بلكه خير آن است كه دانشت افزون و حلم و بردباريت بزرگ شود، و بر اثر اطاعت و بندگى پروردگارت به مردم سرفرازى كنى، پس اگر نيكى كردى خدا را سپاسگزارى، و اگر بد كردى از خدا آمرزش بخواهى، و در دنيا خير و نيكى نيست مگر براى دو مرد: مردى كه گناهان به جا آورده را به تو به تلافى نمايد، و مردى كه در كارهاى خداپسند بشتابد (هر چند اندك باشد) و كارى كه با تقوى و پرهيزكارى انجام گيرد اندك نيست، و چگونه عملى كه مقبول و پذيرفته مى شود اندك مى باشد؟