لطفا منتظر باشید ...
حکمت 122
امام عليه السلام (در زيان كوتاهى در بندگى) فرموده است: كسى كه در عمل و كار (بندگى خدا) كوتاهى كند (و وقت خود را صرف آبادى دنيا نمايد، براى به دست آوردن و هم براى بى نتيجه ماندن آن) به غم و اندوه دچار شود، و خدا را راهى نيست در كسى كه در دارائى و جانش بهره اى براى خدا نمى باشد (كسى كه از دارائيش در راه خدا ندهد و در ترويج دين او نكوشد اميدوار رحمت او نباشد).
حکمت 123
امام عليه السلام (در نگاهدارى تن) فرموده است: در اول سرما (پائيز) پرهيز كنيد (خود را بپوشانيد چون بدن با گرمى خو گرفته آزرده شود) و در آخرش (بهار) پيشباز آن رويد (بسيار خود را نپوشانيد چون بدن با سردى خو گرفته زيانى نمى بيند) زيرا سرما در بدنها همان مى كند كه در درختها مى نمايد: اول آن مى سوزاند (برگشان مى ريزد) و آخرش (برگشان را) مى روياند.
حکمت 124
امام عليه السلام (درباره بزرگى خدا) فرموده است: پى بردن تو به بزرگى آفريننده آفريده شده را در چشم تو كوچك مى نمايد (و بر اثر آن به آفريده شده اعتنا نكرده هميشه متوجه آفريدگار خود مى باشى و سعادت دنيا و آخرت را به دست مى آورى).
حکمت 125
امام عليه السلام هنگامى كه از (جنگ) صفين بازگشت و به گورستان بيرون كوفه رسيد (درباره پرهيزكارى) فرمود: اى ساكنين سراهاى ترسناك، و جاهاى بى كس و بى آب و گياه، و گورهاى تاريك، اى ساكنين خاك، اى دورماندگان از وطن، اى بيكسان، اى ترسناكان، شما پيشرو مائيد كه جلو رفته ايد، و ما پيرو شمائيم كه به شما مى رسيم، اما خانه ها (تان) را ساكن شدند، و اما زنان (تان) را گرفتند، و اما دارائيها (تان) را پخش كردند، اين آگهى از چيزيست كه نزد ما است پس خبر آنچه نزد شما است چيست؟ پس از آن به سوى يارانش نظر افكنده فرمود: بدانيد اگر ايشان را در سخن اجازه و فرمان بود به شما خبر مى دادند كه بهترين توشه (در اين راه) تقوى و پرهيزكارى است.
