کلمه غريب 009 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

کلمه غريب 009

در گفتار آن حضرت عليه السلام است (در شجاعت و دلاورى رسول اكرم صلى الله عليه و آله كه مانند آن در نامه نهم گذشت): ما بوديم هنگامى كه خوف و ترس سرخ مى شد (كازار سخت مى گشت) خود را به وسيله رسول خدا- صلى الله عليه و آله- نگاهدارى مى نموديم، و هيچيك از ما از آن حضرت به دشمن نزديكتر نبود (سيدرضى رحمه الله فرمايد:) و معنى اين سخن آن است كه چون ترس از دشمن بسيار مى شد و گزيدن جنگ سخت مى گشت مسلمانان به جانبى كه شخص رسول خدا- صلى الله عليه و آله- كارزار مى نمود مى گريختند، و خدايتعالى به بركت آن حضرت به ايشان كمك مى فرستاد و آنها هم به وسيله آن بزرگوار از آنچه ترس داشتند آسوده مى شدند. و فرمايش آن حضرت: اذا احمر الباس يعنى هنگامى كه خوف و ترس سرخ مى شد، كنايه است از سختى كارزار، و در آن چند قول گفته شده است نيكوترين آنها آن است كه گرم شدن جنگ را تشبيه و مانند نموده به آتشى كه گرمى و سرخى را به عمل و رنگش جمع نمايد (سوزان باشد و افروخته) و اين قول را كمك مى كند فرمايش رسول خدا- صلى الله عليه و آله- وقتى كه شمشير زدن مردم را در جنگ حنين (موضعى بين طائف و مكه) ديد و آن جنگ هوازن (قبيله اى از قيس) بود: ال

ان حمى الوطيس يعنى اكنون تنور جنگ گرم شد، و وطيس جاى افروختن آتش است، رسول خدا- صلى الله عليه و آله- گرم شدن كارزار آنها را به افروختن آتش و زبانه كشيدن آن مانند نموده است. اين فصل پايان يافت، و ما به روش اول خود در اين باب (كه مقصود بيان سخنان امام عليه السلام بوده نه تفسير كلمات آن حضرت) باز گشتيم.