لطفا منتظر باشید ...
حکمت 381
امام عليه السلام (درباره گرفتاريها و نعمتها) فرموده است: بدانيد كه از جمله گرفتاريها بى چيزى است، و سخت تر از بى چيزى بيمارى تن است، و سخت تر از بيمارى تن بيمارى دل است (چون لازمه آن از دست دادن نيكبختيهاى آخرت مى باشد) و بدانيد كه از جمله نعمتها دارائى فراوان است، و بهتر از دارائى فراوان تندرستى است، و بهتر از تندرستى پرهيز دل است (چون سبب به دست آوردن نيكبختيهاى هميشگى مى باشد).
حکمت 382
امام عليه السلام (درباره وقت مومن) فرموده است: براى مومن سه ساعت است (شبانه روز خود را بايد سه قسمت كند): ساعتى كه در آن با پروردگارش راز و نياز مى نمايد (هشت ساعت آن را در كار خدا صرف نمايد) و ساعتى كه در آن معاش خود (نيازمنديهاى زندگى) را اصلاح مى كند (هشت ساعت آن را به داد و ستد و صنعت يا سائر امور به كار برد) و ساعتى كه بين خويش و بين لذت و خوشى آنچه حلال و نيكو است آزاد گذارد (هشت ساعت آن را در خواب و خوراك و تن پرورى بسر برد، و ناگفته نماند كه منظور از اختصاص هر قسمت به چيزى آن نيست كه پى در پى آن را به جا آورد بلكه مراد آن است كه در هر شبانه روز ثلث آن را اختصاص به كارى دهد) و براى خردمند (به اقتضاى عقل عملى) روا نيست كه سفر كند مگر در سه امر: اصلاح معاش (تجارت و داد و ستد و كار) يا گام نهادن در امر معاد (مانند رفتن به مكه معظمه و مشاهد مقدسه و جهاد در راه خدا و دفاع از كفار و منافقين) يا لذت و خوشگذرانى در آنچه حرام و ناروا نيست (مانند رفتن براى تغيير آب و هوا و تندرستى).
حکمت 383
امام عليه السلام (درباره دنيا و كالاى آن) فرموده است: در (كالاى) دنيا بى رغبت باش (به آن دل مبند) تا خدا تو را به زشتيهاى آن بينا سازد (چون شيفته عيبها را نمى بيند و ديده بينائيش كور مى گردد) و (از كار خويش) بى خبر مباش كه از تو غافل نيستند (خدا به تو و به كار تو مى نگرد).
حکمت 384
امام عليه السلام (درباره گفتار) فرموده است: سخن بگوئيد تا شناخته شويد كه مرد در زير زبانش پنهان است (خردمندان و دانشمندان تا نگويند قدرشان هويدا نگردد، و جاهل و نادان سخن نگفتنش شايسته است، زيرا زبان بسته رازدار زشتيها و رسوائيها مى باشد).
