حکمت 049 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 049

امام عليه السلام (درباره عفو) فرموده است: سزاوارترين مردم به عفو و بخشودن تواناترين ايشان است به كيفر رساندن (زيرا عفو فرع بر قدرت است، پس ناتوانان را عفوى نيست).

حکمت 050

امام عليه السلام (در معنى جود) فرموده است: جود و بخشش (همراهى كردن به آنكه سزاوار است) آن است كه بى درخواست باشد، و اما آنچه از روى درخواستست شرمندگى و رهيدن از سرزنش است (از خواهنده يا از مردم).

حکمت 051

امام عليه السلام (درباره پاره اى از صفات) فرموده است: نيست بى نيازى مانند خرد (زيرا خرد راه به دست آوردن سعادت و نيكبختى دنيا و آخرت را نشان مى دهد) و نيست بى چيزى مانند نادانى (زيرا نادان در به دست آوردن هر چيز به پرسش از ديگرى نيازمند است) و نيست ميراثى مانند ادب (آنچه كه شخص را از ناپسنديده ها باز مى دارد، زيرا آنچه از مرده بى مشقت و رنج مى رسد از دست رفتنى است ولى ادب هميشه همراه است) و نيست پشتيبانى مانند مشورت و كنگاش (زيرا از مشورت انديشه درست به دست مى آيد).