حکمت 027 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 027

امام عليه السلام (درباره زهد) فرموده است: نيكوترين پارسائى پنهان داشتن آن است (زيرا زهد آشكار از رياء و خودنمائى جدا نيست، ابن ميثم (عليه الرحمه) در اينجا از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل فرموده: ان الله لاينظر الى صوركم و لا الى اعمالكم ولكن ينظر الى قلوبكم يعنى خداوند به صورتها و كردارهاى شما نگاه نمى كند بلكه به دلهاى شما مى نگرد).

حکمت 028

امام عليه السلام (درباره ياد مرگ بودن) فرموده است: هنگامى كه تو پشت (به دنيا) مى كنى و مرگ (به تو) رو مى آورد پس چه زود ملاقات و به هم رسيدن (بين تو و مرگ) پيش خواهد آمد.

حکمت 029

امام عليه السلام (در ترغيب به دورى از گناه) فرموده است: (از نافرمانى) دورى كنيد دورى كنيد به خدا سوگند هر آينه (گناهان را چنان) پنهان نموده كه گويا (آنها را) آمرزيده و بخشيده است (پس اكنون كه مهلت داده و گناهان را پنهان نموده ترس و دورى از خشم او واجب است، و بايد معصيت نكرده از گذشته پشيمان بوده توبه نمائيد، زيرا همان طور كه حلم و بردباريش بسيار است عقاب و كيفرش سخت مى باشد).

حکمت 030

از امام عليه السلام از ايمان پرسيدند، پس آن حضرت (درباره علامات و نشانه هاى ايمان و ضد آن كفر و شك) فرموده است: ايمان بر روى چهار ستون استوار است: صبر و شكيبائى، يقين و باور، عدل و داد، جهاد و كوشش (در راه دين) و صبر از آنها بر چهار گونه است: علاقمندى، ترس، پارسائى، انتظار داشتن، پس هر كه به بهشت علاقه داشت خواهشهاى نفس را فراموش مى كند و از آنها چشم مى پوشد، و هر كه از آتش ترسيد از آنچه حرام و نارواست دورى مى گزيند، و هر كه در دنيا پارسا شد اندوهها را سبك مى شمارد، و هر كه منتظر مرگ باشد به نيكوكاريها شتاب مى نمايد. و يقين از آنها بر چهار گونه است: بينا شدن در زيركى، رسيدن به حقائق، عبرت گرفتن از ديگران، روش پيشينيان، پس هر كه در زيركى بينا شد راه راست (در علم و عمل) براى او هويدا گشت، و هر كه حكمت و راه راست براى او آشكار گرديد به پند گرفتن از احوال آشنا شد، و هر كه به پند گرفتن از احوال آشنا شد به آن ماند كه در پيشينيان بوده (و حال آنها را ديده و نتائج كردارشان را آزموده پس در مبدا و معاد بر يقين و باور) است.