لطفا منتظر باشید ...
خطبه 055-در وصف اصحاب رسول
از سخنان آن حضرت عليه السلام است (كه در آن ثبات قدم خويش و سائر اصحاب حضرت رسول و فداكاريهاشان را در جنگها براى يارى دين مقدس اسلام بيان فرموده، و اصحابش را به جهاد در راه خدا و جنگ با دشمنان ترغيب نموده آنان را از سستى در اين امر توبيخ و سرزنش مى نمايد: ما (براى يارى دين اسلام زمانى كه) با رسول خدا صلى الله عليه و آله بوديم پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود را (در جنگها) مى كشتيم، و اين رفتار برايمان و اعتقاد ما افزوده اطاعت و فرمانبردارى پيش مى گرفتيم، و ثبات قدم ما را در راه راست مى افزود، و شكيبائى ما را بر سوزش درد و سعى و كوششمان را براى جهاد با دشمن زياد مى نمود، و (در كارزارهاى زمان پيغمبر روش جنگيدن ما با دشمن چنين) بود مردى از ما با يكى از دشمن به يكديگر حمله كرده با هم درمى افتادند مانند درافتادن دو حيوان نر و به جان يكديگر مى افتادند (درصدد كشتن هم برمى آمدند) تا كدام يك ديگرى را از جام مرگ سيرآب نمايد (او را بكشد) پس گاهى ما بر دشمن ظفر مى يافتيم و گاهى دشمن بر ما غالب مى گشت، چون خداوند راستى ما را ديد (از همه چيز گذشتن در راه اسلام را نشان داديم) دشمن ما را خوار و فيروزى ر
ا نصيب ما گردانيد، تا اينكه اسلام مستقر (و امر دين منظم) گرديد مانند شترى كه در موقع استراحت سينه و گردن خود را بر زمين مى افكند (از اضطراب و نگرانى از دشمن رهائى يافت) و در جاهاى خود پخش شد (حقيقت آن در همه جاى جهان منتشر گرديد) و بجان خودم سوگند اگر رفتار ما (در يارى اسلام) مانند رفتار شما بود (و در پيكار با دشمن مانند شما سستى و سهل انگارى مى نموديم) پايه دين برقرار نمى گرديد (خداشناسى پيدا نمى شد) و شاخه درخت ايمان سبز نمى گشت (قوانين اسلام منتشر نمى گرديد) و سوگند به خدا از اين رفتار (ناپسنديده و سستى در كارزار به عوض شير از ناقه دنيا) خون خواهيد دوشيد، و در پى آن (وقتى دشمن بر شما مسلط گردد) پشيمان خواهيد گشت.
