خطبه 166-در ابتداى حكومتش - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

سید علی نقی فیض الاسلام

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اى مردم، اگر از يارى كردن حق (امام عليه السلام) يكديگر را باز نميداشتيد (كمك ميكرديد) و از پست گردانيدن باطل (معاويه) سستى نمينموديد كسيكه (در توانائى و درستكارى) مانند شما نيست در (شهرهاى) شما طمع نميكرد، و قوت نميگرفت كسيكه بر شما تسلط يافته، وليكن شما (بر اثر نبردن فرمان امام و پيشواى خود) سرگردان شديد (به ضلالت افتاديد) مانند سرگردانى بنى اسرائيل! (كه بر اثر نافرمانى موسى عليه السلام چهل سال سرگردان ماندند، و در آن بيابان كه خداوند قصه آن را در قرآن كريم بيان ميفرمايد راه بجائى نبردند) و به جان خودم سوگند ياد ميكنم كه بعد از من سرگردانى شما چندين برابر (سرگردانى بنى اسرائيل) افزوده گرديده ميشود (زيرا سرگردانى ايشان چهل سال بود و سرگردانى شما و فرزندانتان تا زمان ظهور امام منتظر عجل الله تعالى له الفرج به طول خواهد انجاميد) بسبب اينكه حق را پشت سرتان نهاده و نزديكتر را (به پيغمبر اكرم از خود) جدا كرديد، و با دورتر (به آن حضرت) پيوند نموديد! (از امام عليه السلام پيروى ننموده به دنبال خلفاء و معاويه رفتيد كه جز فساد و تباهكارى منظورى نداشتند) و بدانيد اگر از راهنماى خود پيروى ميگرديد شما را به ر

اه پيغمبر خدا (كه راه سيادت و سعادت هميشگى است) ميبرد، و از رنج بيراهه رفتن آسوده ميگشتيد، و بار گران سخت را از گردنها دور مى انداختيد (گناهى مرتكب نميشديد كه در دنيا بيچاره و در آخرت به عذاب گرفتار باشيد).

خطبه 166-در ابتداى حكومتش


از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است در آغاز خلافتش: خداى تعالى كتاب (قرآن كريم) را فرستاد راهنما (ى بندگان) در آن نيك و بد (اعتقاد و گفتار و كردار) را بيان فرموده، پس راه نيك را پيش گيريد تا (به خدا و رسول) هدايت شده راه ببريد، و از جانب بدى دورى گيريد تا در ميان راه راست (كه شما را به حق و حقيقت ميرساند) راه برديد، واجبات را به جا آوريد، واجبات را به جا آوريد (نماز و روزه و خمس و زكوه و حج و امر به معروف و نهى از منكر و سائر عبادات را محافظت كرده به كار بنديد. تكرار اين جمله براى تاكيد و اهميت موضوع است) آنها را براى (نزديك شدن برحمت) خدا به جا آوريد (نه از روى ريا و خودنمائى) تا شما را به بهشت برساند، خداوند (در قرآن و سنت پيغمبر اكرم) چيزى را كه نامعلوم نيست (بلكه نزد همه آشكار است) حرام گردانيد (پس جاهل به آن معذور نميباشد) و آنچه را كه عيب و نقصى در آن يافت نميشود حلال فرمود، و احترام مسلمانان را (بجهت عظمت اسلام) بر همه حرمتها فزونى داد، و به سبب اخلاص (در دين يعنى عبادت و بندگى بى ريا) و توحيد (يگانه دانستن خداوند متعال) حقوق مسلمانان را در مواضع خود به هم ربط داده است، پس (بر شخص موحد

مصلص واجب است حقوق مسلمانان را رعايت نمايد، وگرنه با اخلاص و توحيد منافات دارد، لذا ميفرمايد:) مسلمان كسى است كه مسلمانان از زبان و دست او سالم و آسوده باشند (زبان به دروغ و غيبت و بهتان نگشايد، و دست از آزار و ستم ببندد) مگر از روى حق (به گفته خدا و رسول) باشد، و زيان به مسلمان حلال نيست مگر آنچه را كه خداوند واجب فرموده (چنانكه اگر مسلمانى را كشت واجب است قصاص و كشتن او و مانند آن) بشتابيد به واقعه اى كه براى همه عموميت دارد و مخصوص به هريك از شما است و آن مرگ است (آماده مرگ و رفتن از دنيا باشيد) زيرا (گروهى از) مردم پيش روى شما هستند (از شما پيشى گرفته اند) و قيامت از پشت سر شما را ميراند (مانند آنكه كاروانى از پيش رفته و عقب مانده ها را رئيس كاروان به تندى ميبرد تا به جلو رفته ها برساند، بنابراين) سبك شويد (از زير بارهاى گران خود را رهائى داده به كاروان) ملحق گرديد كه اول شما نگاهداشته شده آخرى شما را چشم به راه ميباشند (تا همگى گرد آمده يكباره به قيامت وارد شويد) از خدا بترسيد درباره بندگان و شهرهاى او (بر كسى ستم نكرده بويرانى و تباهكارى در زمين اقدام ننمائيد) زيرا (در قيامت همه چيز را) از شما ميپرسند

حتى از زمينها و چهارپايان (سوال ميكنند به چه جهت فلان مزرعه را ويران نموده و فلان خانه را به تصرف خويش درآوردى، و يا براى چه از فلان شهر حركت كرده در شهرهاى شرك و كفر اقامت گزيدى، و روى چه اصلى حيوان زبان بسته اى را آزار دادى) و خدا را فرمان برده و او را نافرمائى ننمائيد، و هر گاه نيكى را ديديد آن را دريابيد (كه به دنيا و آخرت شما سود ميرساند) و هرگاه بدى را ديديد از آن دورى كنيد (كه شما را به عذاب گرفتار خواهد نمود).

/ 441