لطفا منتظر باشید ...
خطبه 063-تشويق به عمل صالح
از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است كه (كه مردم را به خداپرستى و نكوكردارى در دنيا و آماده بودن براى سفر آخرت امر مى فرمايد): پس (از سپاس و ستايش خداوند متعال و درود بر رسول اكرم) اى بندگان خدا از معصيت خدا بپرهيزيد (معصيت ننمائيد و از عذاب بترسيد) و بسبب كردار خود بر مرگهايتان پيش دستى كنيد (در زندگى نيكوكردار باشيد تا پس از مرگ ايمن گرديد) و بخريد چيزى (اعمال صالحه) را كه براى شما باقى مى ماند بچيزيكه از كفتان مى رود (آخرت را دريابيد كه هميشه باقى است، و از شهوات دنيا چشم بپوشيد كه بزودى فانى گردد) و (براى سفر آخرت) آماده باشيد كه براى كوچاندن شما سعى و شتاب دارند، و براى مرگ مستعد باشيد كه بر شما سايه افكنده است (نزديك شده و علامات و آثارش هويدا است) و (مانند) گروهى باشيد كه چون بانگ بر ايشان زده آگاه و (بيدار) شدند (نه مانند كسانيكه در خواب غفلت ماندند تا آنگاه كه بچنگال مرگ گرفتار گرديدند) و دانستند كه دنيا جاى (اقامت) ايشان نيست، پس (آنرا به آخرت) تبديل نمودند، زيرا خداوند سبحان شما را بيجهت نيافريده و مهمل و بيكار رها نكرده است (چنانكه در قرآن كريم س 23 ى 115 فرموده: افحسبتم انما خلقن
اكم عبثا و انكم الينا لاترجعون يعنى آيا گمان كرديد كه شما را بى جهت آفريديم و پنداشتيد كه بسوى ما بازگشت نخواهيد نمود؟) و ميان هيچكس از شما و بهشت يا دوزخ فاصله اى نيست مگر مرگ كه او را دريابد (زيرا پس از مرگ باب عمل و توبه و بازگشت بسته شود، پس هر كه مرد اگر در دنيا اطاعت و پيروى كرده به بهشت رود، و اگر نافرمانى نموده در دوزخ گرفتار خواهد بود) و مدت زندگى (در دنيا) كه يك لحظه آنرا كم گرداند، و ساعت (مرگ) آنرا از بين ببرد به كوتاهى سزاوار است (زندگانى در دنيا را كه بزودى منقضى شود بايد كوتاه دانست و از كار آخرت باز نماند) و غائبى كه (از وطن اصلى خود آخرت دور گشته و) نوآيندگان يعنى شب و روز او را (بمنزل حقيقى) مى راند سزاوار است كه بزودى (بوطنش) بازگشت نمايد (بايد در فكر بازگشتن بوطن اصلى خود بوده در اين مسافرت دنيا براى آسايش آنجا ربح و سودى بدست آرد) و كسيكه با سعادت و نيكبختى يا شقاوت و بدبختى (بوطنش) مى آيد، نيكوترين توشه را نيازمند است، پس در دنيا از دنيا توشه برداريد از آنچه خود را فردا(ى قيامت از عذاب الهى) برهانيد، و (بهترين توشه براى آخرت آن است كه) بنده از عذاب پروردگارش بپرهيزد به اينكه خود را پند د
هد (و گفتار و كردار نيك را شعار خود قرار دهد) و به توبه و بازگشت پيشى گيرد (پيش از رسيدن مرگ از گناهان توبه نمايد) و بر شهوتش (خواهشهاى نفس) مسلط شود، زيرا مرگ او از او پنهان است (معلوم نيست چه وقت عمرش به سر مى رسد) و آرزويش او را فريب مى دهد (از كار آخرت باز مى دارد) و شيطان با او همراه است، معصيت و نافرمانى (خدا و رسول) را براى او مى آرايد تا بر آن سوار شود (مرتكب گردد) و او را به توبه نمودن اميدوار مى نمايد كه آنرا به تاخير اندازد تا اينكه ناگاه مرگ او را دريابد در حالتى كه از آن بسيار غافل مى باشد، پس حسرت و اندوه بر آن غافلى باد كه عمرش (در قيامت) بر او حجت و دليل باشد (به اينكه چرا در دنيا كه همه جور وسيله برايت مهيا بود سعادتمند نگشتى) و ايام زندگانيش او را به بدبختى رساند (بر اثر نافرمانى در دنيا به عذاب ابدى گرفتار گردد) از خداوند سبحان درخواست مى نمائيم كه ما و شما را در رديف كسانى قرار دهد كه هيچ نعمتى او را ياغى و سركش ننمايد (هر چند نعمت يابد تواضع و فروتنيش بيشتر گردد) و هيچ فائده و غرضى (از اغراض باطله، مانند ريا و خودنمائى) او را از عبادت و بندگى پروردگار باز ندارد، و (كارى كند كه) بعد از مر
گ پشيمانى و اندوه او را درنيابد.
