لطفا منتظر باشید ...
حکمت 326
امام عليه السلام (درباره چشمداشت نداشتن به مال ديگران) فرموده است: توانگرى بسيار بزرگ آرزو نداشتن است به آنچه (دارائى كه) در دست مردم است (چون كسى كه به مال ديگران چشمداشت نداشت مانند توانگران در رفاه و آسايش است).
حکمت 327
امام عليه السلام (درباره وفاى به وعده) فرموده است: كسى كه از او چيزى خواسته شود آزاد است (مى خواهد انجام مى دهد نمى خواهد نمى دهد) تا وقتى كه وعده كند (كه ديگر آزاد نيست بر او است كه به وعده وفاء نمايد و خواسته شده را انجام دهد. اين فرمايش با فرمايش بالا در بيشتر از نسخ نهج البلاغه نيست ما هر دو را از نسخه ابن ابى الحديد نقل نموديم).
حکمت 328
امام عليه السلام (درباره آرزو) فرموده است: اگر بنده (به چشم بصيرت) مدت عمر و رفتار آن را (كه او را به فناء و نيستى مى كشاند) بنگرد آرزو و فريب آن را دشمن دارد (از آن دورى نموده و انديشه اش را به آن مشغول نمى گرداند).
حکمت 329
امام عليه السلام (درباره دارائى) فرموده است: براى هر كس در دارائيش دو شريك است: يكى ارث برنده و ديگرى پيشامدها (آفات و تباهيها، پس خردمند كارى مى كند كه بهره او از آن دو كمتر نباشد).
حکمت 330
امام عليه السلام (درباره درخواست از خدا) فرموده است: درخواست كننده (از خدا) بى طاعت و بندگى مانند تيراندازى است كه كمان او بى زه باشد (كه تير او به هدف نرسد، پس كسى كه خدا را بخواند و عمل نداشته باشد درخواست او روا نگردد، زيرا هر كه عمل ندارد و واجبات را به جا نياورد فاسق است و خدا دعاى فاسق را نمى پذيرد).
