لطفا منتظر باشید ...
حکمت 430
امام عليه السلام (در نكوهش نادانى) فرموده است: الناس (تا آخر، اين فرمايش بى كم و زياده همان فرمايش يكصد و شصت و سوم است كه ترجمه و شرحش بيان شد).
حکمت 431
امام عليه السلام (درباره پارسائى) فرموده است: تمام زهد و پارسائى بين دو كلمه از قرآن است: خداوند سبحان (س 57 ى 23( فرموده است: لكيلا تاسوا على مافاتكم، و لاتفرحوا بما اتاكم يعنى تا هرگز بر آنچه از دستتان رفته اندوه مخوريد، و بر آنچه به شما داد شادى نكنيد، و كسى كه بر گذشته افسوس نخورد و به آينده شاد نگشت پس زهد را از دو سمت آن (بى اعتنائى به گذشته و آينده) دريافته است).
حکمت 432
امام عليه السلام (درباره حكمرانان) فرموده است: حكومتها ميدانهاى (آزمايش) مردان است (چنانكه در اصطبلها اسبهاى مسابقه در دواندن شناخته مى شوند هنگامى كه كسى به حكومت رسيد نيكى و بديش آشكار مى گردد).
حکمت 433
امام عليه السلام (درباره سستى در كار) فرموده است: چه بسيار مى شكند و تباه مى سازد خواب تصميمهاى روز را (شرح اين فرمايش در شرح سخن دويست و يازدهم در باب خطبه ها گذشت).
حکمت 434
امام عليه السلام (درباره جاى زندگى) فرموده است: شهرى از شهر ديگر به تو سزاوارتر و شايسته تر نيست، بهترين شهرها شهرى است كه تو را به دوش گيرد (اهل آن تو را بخواهند و در زندگى در رفاه و آسايش باشى).
حکمت 435
هنگامى كه خبر مرگ اشتر- خدايش بيامرزد به امام عليه السلام رسيد (در بزرگوارى و دلاورى او) فرمود: مالك رفت اما چه بود مالك، سوگند به خدا اگر كوه بود كوهى جدا مانده و بزرگ بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود كه (از بزرگى و سختى) هيچ حيوان سم دار رهنورد به آن بالا نمى رود، و هيچ پرنده اى بر آن نمى پرد (او يكتا و يگانه بود و هيچكس بر او پيروزى نمى يافت. سيدرضى عليه الرحمه فرمايد:) فند به معنى كوهى است كه از كوهها جدا است.
