لطفا منتظر باشید ...
حکمت 275
امام عليه السلام (در نكوهش افراط و تفريط) فرموده است: نادان شما (كار را از روى نادانى) زياده مى كند، و داناى شما (كار را از وقت خود) به تاخير مى اندازد (در بعضى از نسخ نهج البلاغه جاهلكم مزداد مسوف بدون كلمه و عالمكم ذكر شده است كه معنى آن چنين است: نادان شما به فكر اينكه گناه او را خواهند بخشيد در گناه زياده روى مى نمايد و (توبه و بازگشت را) به تاخير مى اندازد).
حکمت 276
امام عليه السلام (در اينكه علم راه عذر را مى بندد) فرموده است: علم و دانستن (احكام دين) راه بهانه بهانه جويان را (كه مى گويند: خدا كريم است و رحيم و نيازى به رنج و بندگى ما ندارد) مى بندد (پس هر كه با دين و كتاب و رسول آشنا شد عذر و بهانه اش پذيرفته نيست).
حکمت 277
امام عليه السلام (در سرزنش كسى كه كار را به موقع انجام ندهد) فرموده است: با هر كه تعجيل و شتاب نمايند (مرگش زود برسد) مهلت مى خواهد (كه عبادت و بندگى كند) و هر كس را مهلت دهند و زود نخواهند (عمرش دراز باشد) با تاخير افتادن (كه وقت دارم و در آينده انجام مى دهم) بهانه جويد (كار امروز به فردا اندازد).
حکمت 278
امام عليه السلام (درباره دل نبستن به خوشحالى) فرموده است: مردم به چيزى نگفتند خوشا به حالش مگر آنكه روزگار براى آن روز بدى را پنهان دارد (زمانه به نعمتى كه در آدمى بيند رشك برد و آن را بگيرد، پس خردمند به خوشحالى دنيا دل نبندد و آسوده ننشيند).
حکمت 279
از امام عليه السلام از (چگونگى) قضاء و قدر پرسيدند پس آن حضرت (انديشه در آن را نهى كرد) فرمود: راهى است تاريك در آن نرويد (كه بر اثر شبهات در حل آنها وامانده و سرگردان شده گمراه خواهيد گشت) و دريائى است ژرف در آن داخل نشويد (كه غرقه انديشه هاى گوناگون خواهيد شد) و پنهان داشته خدا است خود را در (آشكار نمودن) آن به رنج نيندازيد (كه سودى نبريد و به جائى نخواهيد رسيد).
حکمت 280
امام عليه السلام (در زيان نافرمانى) فرموده است: هر گاه خداوند بنده اى را (بر اثر گناه) پست گرداند علم و دانش را بر او منع كند (او را توفيق ندهد تا از علم دين و احكام الهى كه موجب سعادت و نيكبختى است بهره مند گردد، اين فرمايش دليل است بر اينكه نادانى بدترين بيچارگيها است).
