حکمت 057 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 057

امام عليه السلام (در زيان گفتار بى انديشه) فرموده است: زبان (مانند حيوان) درنده اى كه اگر به خود واگزار شود (بى انديشه و راهنمائى عقل هر چه بخواهد بگويد گوينده را) مى گزد (سبب تباهى او مى شود).

حکمت 058

امام عليه السلام (در نكوهش زن) فرموده است: زن (چون) كژدم (آزار رساننده) است كه شيرين است گزيدن (آميزش با) او.

حکمت 059

امام عليه السلام (در عوض دادن به كار نيك) فرموده است: هر گاه كسى به تو درود فرستد تو (در پاسخ) بهتر از آن درود بفرست، و هر گاه دستى به احسان و نيكى سوى تو دراز شد آن را به افزودن بر آن پاداش ده (نيكى را به نيكى بهترى تلافى كن) و گر چه فضيلت براى كسى است كه در ابتداء نيكى كرده (اين فرمايش در همه نسخ نهج البلاغه نيست و چون روش ما تنظيم نسخه كامله آن است لذا آن را از نسخه ابن ابى الحديد و يك نسخه خطى قديم نقل نموديم).

حکمت 060

امام عليه السلام (در سود شفاعت) فرموده است: خواهشگر براى درخواست كننده (از ديگرى مانند) بال است (براى پرنده كه به سبب آن به حاجت خود دست مى يابد).

حکمت 061

امام عليه السلام (درباره غفلت) فرموده است: اهل دنيا مانند كاروانى هستند كه ايشان را مى برند در حالى كه خوابند (و آگاه نيستند كه ناگهان راه طى شده به جايگاه هميشگى رسيده اند و منادى فرياد مى كند: فرود آئيد و بار بگشائيد).