لطفا منتظر باشید ...
حکمت 296
امام عليه السلام (در دستگيرى از مستمندان) فرموده است: مسكين و بى چيز فرستاده خدا است (چون خدا او را از روزى كم بهره گردانيده به آن ماند كه او را نزد غنى و چيزدار فرستاده تا او را به فرستاده خود آزمايش نمايد) پس كسى كه او را منع كند (كمكى ننمايد) خدا را منع كرده (دستور او را كه توانايان بايد از بينوايان دستگيرى كنند رفتار نكرده) و كسى كه به او چيزى ببخشد به خدا داده (به دستور عمل نموده).
حکمت 297
امام عليه السلام (درباره زناء) فرموده است: غيرت دار و جوانمرد هرگز زناء نكند (چون نمى پسندد كه با اهلش زناء كنند غيرت و جوانمرديش اجازه نمى دهد كه با زنى كه به او حرام است هم بستر شود).
حکمت 298
امام عليه السلام (درباره بسر رسيدن عمر) فرموده است: براى نگاهدارى (شخص از هر پيشامدى) اجل (مدت بسر رسيدن عمر) بس است (چون هيچكس پيش از رسيدن اجل نمى ميرد پس به آن ماند كه اجل او را نگاهدار است).
حکمت 299
امام عليه السلام (در علاقه به مال و دارائى) فرموده است: مرد بر مرگ فرزند مى خواهد (شكيبا مى شود) و بر ربوده شدن مال و دارائى نمى خوابد (بيتابى نموده براى آن تلاش مى نمايد! سيدرضى عليه الرحمه فرمايد:) معنى اين فرمايش آن است كه مرد بر كشته شدن فرزندان صبر مى نمايد و بر ربوده شدن دارائيها و صبر نمى كند (زيرا باز گشتن اولاد پس از مرگ ممكن نيست و بازگشتن دارائى امكان دارد).
حکمت 300
امام عليه السلام (درباره دوستى) فرموده است: (اثر) دوستى پدران بين پسران (مانند) خويشاوندى است (چون پسران از دوستى و دشمنى كه بين پدرانشان بودن ارث مى برند و اصل در يارى نمودن به يكديگر دوستى است و خويشاوندى از اسباب آن است) و (از اين رو) خويشاوندى به دوستى نيازمندتر است از دوستى به خويشاوندى (ابن ابى الحديد در اينجا مى نويسد: از كسى پرسيدند: از برادر و دوستت كدام را بيشتر دوست دارى؟ گفت: برادرم را اگر دوست باشد).
