لطفا منتظر باشید ...
حکمت 196
امام عليه السلام (در ستايش دانش) فرموده است: هر ظرفى تنگ مى گردد (پر مى شود) به آنچه درون آن مى گذراند مگر ظرف علم و دانش (سينه و دل) كه (چون علم در آن راه يافت) فراخ مى گردد (و گنجايش دارد براى پذيرفتن علم ديگر).
حکمت 197
امام عليه السلام (در سود بردبارى) فرموده است: نخستين عوض و سود بردبار از بردباريش آن است كه مردم (هنگام زد و خورد او) در برابر جاهل و نابردبار ياورانش مى شوند.
حکمت 198
امام عليه السلام (در ترغيب به بردبارى) فرموده است: اگر بردبار نيستى خود را به بردبارى وادار كه كم مى شود كسى خويش را به گروهى مانند نمايد و از ايشان نشود (چون هر خصلت كه طبيعى شخص نباشد و خود را به آن وادارد عادت شود و عادت طبيعت ثانيه است، و فرمايش امام عليه السلام دليل بر آن است كه تبديل اخلاق و صفات ممكن است).
حکمت 199
امام عليه السلام (در پند و اندرز) فرموده است: هر كه به حساب خويش رسيدگى نمود سود برد، و هر كه از آن غافل ماند زيان كرد، و هر كه (از خدا) ترسيد (از عذاب و كيفر روز رستخيز) آسوده باشد، و هر كه (از دنيا) پند گرفت (در كار آخرت) بينا گرديد، و هر كه بينا شد (نيك و بد را) فهميد و دريافت، و هر كه فهميد (به خداشناسى) دانا گرديد.
حکمت 200
امام عليه السلام (درباره ظهور دولت حقه آل محمد عليهم السلام) فرموده است: دنيا بر ما (آل محمد) باز گردد و مهربانى نمايد مانند بازگشت شتر بدخو و گازگير به بچه خويش. و در پى آن خواند: (س 28 ى 5( و نريد ان نمن على الذين استضعفوا فى الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثين يعنى مى خواهيم بر آنان كه در زمين ناتوان شمرده شده اند منت نهاده (توانا و بزرگوارشان گردانيم) آنها را پيشوايان و ارث برندگان (زمامداران دين و دنيا) قرار دهيم.
