لطفا منتظر باشید ...
خطبه 006-آماده نبرد
از سخنان آن حضرت عليه السلام است در موقعيكه (طلحه و زبير نقض بيعت كرده گريختند) تقاضا شد از آن جناب (امام حسن عليه السلام تقاضا كرد) كه در پى طلحه و زبير نرفته مهياى جنگ با آنها نشود: سوگند به خدا من مانند كفتار خوابيده نيستم كه صياد مدتى در كمين آن نشسته براى فريبش بدست يا به چوب آهسته آهسته بزمين ميزند تا اينكه (از خواب جسته كسى را نبيند بدنبال صدا از خانه بيرون آمده) دستگيرش نمايد، بلكه (نميگذارم دشمن مسلمانان را فريب دهد و فتنه و آشوب برپا كند، پس) بهمراهى كسيكه رو بحق آورده و شنوا و فرمانبردار است شمشير ميزنم و با گنهكارى كه از حق رو گردانيده شك و ترديد در آن دارد جنگ ميكنم تا زنده هستم، پس سوگند بخدا از زمان وفات رسول اكرم تا امروز هميشه من از حق خود محروم و ممنوع بر كار خويش تنها ايستاده بودم.
خطبه 007-نكوهش دشمنان
از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است (در مذمت مخالفين خود): ايشان در كارشان بشيطان اعتماد كردند و شيطان هم آنانرا (براى ضلالت و گمراهى ديگران) شريك و دام قرار داد، و پس در سينه آنان تخم كرد و جوجه گذاشت و بتدريج و آهسته با آنها آميزش نمود (تا فرمانبردار او شدند) با چشمهاى ايشان ميديد و با زبانشان سخن ميگفت (در گفتار و كردار پيرو او بودند) پس آنها را بمركب ضلالت و گمراهى سوار و گفتار تباه را در نظر آنان زينت داد، كارهاى ايشان مانند كار كسى بود كه شيطان او را در توانائى خود شريك قرار داده و بزبان او سخن باطل و نادرست ميگويد.
خطبه 008-درباره زبير و بيعت او
از سخنان آن حضرت عليه السلام است كه در وقت مقتضى بيان و زبير را در آن قصد فرموده (چون زبير نقص عهد كرده درصدد جنگ با آن حضرت برآمد، آن جناب به او فرمود تو با من بيعت كرده اى، واجب است مرا پيروى كنى در پاسخ گفت هنگام بيعت توريه نمودم يعنى بزبان اقرار و در دل خلاف آنرا قصد كردم، حضرت ميفرمايد): زبير گمان ميكند بدست بيعت كرده و در دل مخالف بوده، به بيعت خود مقر است و ادعا دارد كه در باطن خلاف آنرا پنهان داشته، بنابراين بايد حجت و دليل بياورد (تا راستى گفتار او معلوم شود) و اگر دليلى نداشت بيعت او به حال خود باقى است بايد مطيع و فرمانبردار باشد).
