لطفا منتظر باشید ...
حکمت 185
امام عليه السلام (در ترغيب به فرو بردن خشم) مى فرمود: كى خشم خود را بهبودى دهم (فرو نشانم) هر گاه غضب كرده ترشرو شدم؟ آيا هنگامى كه از انتقام و كيفر نمودن ناتوان باشم و به من بگويند اگر شكيبائى مينمودى (تا توانا ميشدى سزاوار بود)؟ يا هنگامى كه بر انتقام توانا باشم و به من بگويند اگر مى بخشيدى (شايسته بود، به هر حال فرونشاندن ستوده است چه شخص توانا باشد و چه ناتوان).
حکمت 186
امام عليه السلام هنگامى كه به پليدى كه بر مزبله و جاى سرگينى بود گذر مى كرد (در دل نبستن به كالاى دنيا) فرمود: اين است نتيجه آنچه به آن بخل داران بخل مى ورزيدند (سيدرضى فرمايد:) و در خبر ديگرى است كه آن حضرت فرمود: اين آن چيزيست كه روز گذشته شما در آن كوشش و رغبت مى نمودند.
حکمت 187
امام عليه السلام (درباره از دست رفته) فرموده است: از مال تو آنچه تو را پند داد نرفته است (غصه زيان از دست داده را مخور، زيرا تو را تجربه مى آموزد و تجربه همواره به كارت خواهد آمد).
حکمت 188
امام عليه السلام (درباره بستوه نيامدن از علم و دانش) فرموده است: ان هذه القلوب (تا آخر، اين فرمايش بى كم و زياد همان فرمايش هشتاد و نهم است كه ترجمه و شرحش گذشت).
حکمت 189
امام عليه السلام هنگامى كه شنيد سخن خوارج را (كه مى گفتند) حكم و فرمانى نيست مگر براى خدا (در نادرستى گفتارشان) فرموده است: سخن حق و درستى است كه از آن نتيجه باطل و نادرست مى گيرند (شرح اين جمله در سخن چهلم در باب خطبه ها گذشت).
حکمت 190
امام عليه السلام درباره اوباش مردم فرموده است: آنها كسانى هستند كه چون گرد آيند پيشرفت مى كنند و چون پراكنده گردند شناخته نشوند (تا براى تباهكاريشان به كيفر رسند. سيدرضى (رحمه الله) فرمايد:) و گفته شده است: بلكه امام عليه السلام فرموده: آنها كسانى هستند كه چون گرد آيند زيان دارند (زيرا كارها تعطيل مى شود) و چون پراكنده شوند سود دارند، پس گفتند: زيان اجتماعشان را دانستيم سود پراكندگيشان چيست؟ فرمود: پيشه وران به پيشه و كار خود بر مى گردند و مردم به وسيله آنها سود مى برند، مانند بازگشتن بنا به ساختمان و بافنده به كارگاه و نانوا به نانوائى خود.
