حکمت 067 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 067

امام عليه السلام (در نكوهش نادان) فرموده است: ديده نمى شود نادان مگر آنكه تندرو است (از حد و اندازه خود مى گذرد) يا كندرو (به حد و اندزه خود نمى رسد).

حکمت 068

امام عليه السلام (در نشانه عقل) فرموده است: چون عقل و خرد به مرتبه كمال رسد گفتار كم گردد (زيرا كمال مستلزم تسلط بر ضبط و نگاهدارى قواى بدنيه است، پس در هر چه و هر كجا بيجا سخن نمى گويد).

حکمت 069

امام عليه السلام (درباره روزگار) فرموده است: روزگار بدنها را فرسوده مى سازد (پير مى نمايد) و (با كمى آسايش) آرزوها را تازه و نو مى كند، و (با گردش خود) مرگ را نزديك مى گرداند، و (با نزديك شدن مرگ) آرزوها را دور مى سازد، هر كه به روزگار فيروزى يافت (كالاى آن را به دست آورد براى نگاهدارى وافزونيش) به رنج افتاد، و هر كه آن را نيافت (بر اثر نداشتن) به سختى گرفتار شد (خلاصه روزگار براى ناكام يا كامياب سراى رنج و آزار است، پس خردمند به آن دل نبندد و فريب نخورد).

حکمت 070

امام عليه السلام (درباره پيشوايان) فرموده است: هر كه خود را پيشواى مردم نمود بايد پيش از ياد دادن به ديگرى نخست به تعليم نفس خويش بپردازد (زيرا اثر سخن كسى كه گفتار و كردارش يكسان باشد بيشتر است و مردم در مخالفت با او نمى كوشند) و بايد پيش از ادب كردن و آراسته ديگرى به زبان، به روش خود او را ادب و آراسته سازد (مثلا پيش از آنكه به ديگرى بگويد نماز بخوان تا رستگار شوى بايد خود نماز بخواند) و آموزنده و ادب كننده نفس خود از آموزنده و ادب كننده مردم به تعظيم و احترام سزاوارتر است (چون پيرو هوا نيست).

حکمت 071

امام عليه السلام (در نزديكى مرگ) فرموده است: نفس كشيدن مرد گام او است به سوى مرگ خود (زيرا هر نفس از عمر او كم كرده و به مرگ نزديك مى نمايد مانند گام برداشتن كه شخص را به مقصدش نزديك مى گرداند).