لطفا منتظر باشید ...
حکمت 082
امام عليه السلام (در زيان نگفتن نمى دانم) فرموده است: كسى كه (از او بپرسند چيزى را كه نمى داند و) نمى دانم را نگويد كشتنگاههايش (مواضعى كه شخص هلاك مى شود) به او مى رسد (رسوا و تباه مى گردد).
حکمت 083
امام عليه السلام (درباره راى پير) فرموده است: انديشه پيرمرد را (در جنگ و هر كار) از توانائى و دلاورى جوان بيشتر دوست دارم (زيرا جوان بر اثر كمى آزمايش ممكن است مغرور شده خود و يارانشان را تباه سازد). و (به جاى من جلد الغلام) روايت شده من مشهد الغلام يعنى (راى و انديشه پير را بيشتر دوست دارم) از حضور جوان.
حکمت 084
امام عليه السلام (درباره استغفار) فرموده است: عجب دارم براى كسى كه (از آمرزش خداوند) نوميد مى شود در حالى كه با او (براى گناهانش) استغفار و طلب آمرزش هست (وليكن يا شرايط آن كه امام عليه السلام در سخن چهار صد و نهم در آخر كتاب بيان ميفرمايد).
حکمت 085
حضرت ابوجعفر (امام) محمدباقر ابن على (ابن الحسين) عليهماالسلام نقل كرده كه امام عليه السلام در ترغيب به استغفار) فرموده است: دو آسودگى و پناه از كيفر خداوند در زمين بود يكى از آنها از دست رفت و ديگرى نزد شما است پس به آن چنگ زنيد (نگهدارى كنيد) اما پناهى كه از دست رفت رسول خدا- صلى الله عليه و آله- بود (كه از بين شما رخت بر بست) و اما پناهى كه باقى است استغفار و درخواست آمرزش (گناهان) است، خدايتعالى (در قرآن كريم س 8 ى 33( فرموده: و ما كان الله ليغذبهم وانت فيهم و ما كان الله معذبهم و هم يستغفرون يعنى خدا مرد را عذاب نمى كند تا تو در بين ايشان هستى و خدا آنان را به كيفر نمى رساند و حال آنكه ايشان (از گناهانشان) آمرزش مى طلبند (سيدرضى عليه الرحمه فرموده:) اين بيان (گواه آوردن از قرآن كريم) از سخنان نيكو و از مو شكافيهاى درك حقائق مى باشد (كه امام عليه السلام آن را آشكار و بيان فرموده است).
