لطفا منتظر باشید ...
حکمت 176
امام عليه السلام (در بعضى از صفات خود) فرموده است: (هيچگاه) دروغ نگفتم و دروغ گفته نشدم (از پيغمبر اكرم دروغ نشنيدم، زيرا پيغمبر و امام منزه و آراسته از دروغ هستند) و گمراه نشدم و كسى به وسيله من گمراه نگشت.
حکمت 177
امام عليه السلام (در زيان ستم) فرموده است: براى ستم پيشه فردا (روز رستخيز) دست نگرى (از اندوه بيشمار) هست (چنانكه در قرآن كريم س 25 ى 27 مى فرمايد: و يوم يعض الظالم على يديه يعنى روزى كه ستمگر دستهاى خود را به دندان مى گزد).
حکمت 178
امام عليه السلام (درباره مرگ) فرموده است: كوچ كردن (رفتن از دنيا) نزديك است (پس خردمند كسى است كه توشه برداشته هنگام رسيدن مرگ آماده باشد).
حکمت 179
امام عليه السلام (درباره رنج راه حق) فرموده است: هر كه براى حق چهره اش را نمايان سازد (آن را كمك و يارى نمايد نزد نادانان مردم تباه گردد (از آنها سخت آزار بيند، و در بعضى از نسخ نهج البلاغه جمله عند جهله الناس بيان نشده پس معنى فرمايش امام عليه السلام چنين مى شود: هر كه از حق اعراض و دورى كند هلاك و تباه گردد، چون دورى كننده از كسى روى خويش به او متوجه نمايد).
حکمت 180
امام عليه السلام (در ترغيب به شكيبائى) فرموده است: هر كه را شكيبائى رهائى نداد بيتابى او را تباه گرداند (زيرا پاداش شكيبائى را از دست داده به كيفر بيتابى گرفتار است).
