حکمت 003 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 003

امام عليه السلام (در نكوهش بخل و ترس و تنگدستى و بينوائى و واماندگى و ستايش شكيبائى و پارسائى و دورى از گناهان) فرموده است: بخل و تنگ چشمى ننگ است (چون مردم بخيل را بر اثر دلبستگى او به كالاى دنيا سرزنش مى نمايند) و ترسو بودن نقص و كاستى است (زيرا رسيدن به مقام فرع بر شجاعت و دلاورى است) و تنگدستى زيرك را از (بيان) حجت و دليلش گنگ و لال مى گرداند (همانطورى كه توانگرى پست و نادانى را گويا مى سازد) و بينوا و بى چيز در شهر خود غريب است (كسى با او آمد و شد نمى كند) و عجز و واماندگى آفت و بيچارگى است (كه شخص را از پا در مى آورد) و شكيبائى دلاورى است، و پارسائى دارائى است (زيرا پارسا مانند مالدار كه به كسى نيازمند نيست به دنيا و كالاى آن نيازمند نمى باشد) و دورى از گناهان سپر است (از عذاب الهى، همانطور كه سپر شخص را از شمشير محافظت مى نمايد پرهيزكارى او را از سختيهاى دنيا و آخرت رهائى مى دهد).

حکمت 004

امام عليه السلام (در ستودن خشنود بودن به قضاء و دانائى و خوهاى پسنديده و انديشه) فرموده است: رضاء و خشنودى بودن به قضاء نيكو همنشينى است (همانطور كه همنشين شخص را در رفاه و آسايش دارد، خشنود به آن چه خداوند خواسته در رفاه و آسايش ميباشد) و دانائى ميراثى است شريف و گرامى (كه به هر كه چنين ارثى برسد كليد سعادت و نيكبختى را دريافته) و خوهاى پسنديده زيورهائى است تازه و نو (كه كهنه نمى شود) و انديشه (در هر كارى مانند) آيينه صاف و پاك است (كه انديشه كننده به سود و زيان كار بر مى خورد).

حکمت 005

امام عليه السلام (در ستايش رازدارى و گشاده روئى و بردبارى از سختيها) فرموده است: سينه خردمند مخزن راز او است (خردمند بيگانه را از راز خود آگاه نمى سازد) و گشاده روئى و خوش خوئى دام دوستى است (با خوشخوئى و گشاده روئى مى توان دلهاى مردم را به دست آورد) و تحمل و بردبارى از سختيها پوشنده بديها است (چون شخص در برابر سختيها بردبار بود بود مردم از او خشنود بوده از عيوب و بديهايش چشم مى پوشند، يا آنكه به واسطه خوددارى عيوب او آشكار نگشته نادانيهايش فاش نشود. سيدرضى عليه الرحمه مى فرمايد:) و روايت شده است كه آن حضرت عليه السلام در تعبير اين مطلب نيز فرموده است: صلح و آشتى پنهان كردن عيبها است (اگر به جاى زد و خورد بين دو كس صلح و آشتى برقرار گردد مردم به بديهاى آنان آگاه نشوند. و در بعضى از نسخ نهج البلاغه چنين ضبط شده: المسالمه خباء العيوب يعنى صلح و آشتى خرگاه و روپوش عيبها است، زيرا دو كس در زد و خورد عيوب يكديگر را آشكار مى سازند و اگر صلح و آشتى نمودند لب به عيب هم نگشايند).