خطبه 229-در بيان پيشامدها - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

سید علی نقی فیض الاسلام

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 229-در بيان پيشامدها


از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است در (اشاره به قدر و منزلت ائمه هدى عليهم السلام و) پيشامدهاى ناگوارى كه روى خواهد داد: آگاه باشيد پدر و مادرم فداى كسانى باد كه (بعد از من راهنماى گمراهان و پيشوايان مردم مى باشند) و ايشان از جماعتى هستند كه نامهاشان (بزرگواريشان) در آسمان (نزد ملائكه) مشهور، و در زمين (به جهت ضلالت و گمراهى نزد بيشتر مردم) نامعلوم است، بدانيد و منتظر باشيد پيشامدهائى را كه خواهد شد از پراكنده شدن كارهاى شما و گسيختگى پيوندهاى (دينى و دنيوى) شما، و روى كار آوردن و زمامدار گردانيدن كهتران شما (بر مهتران و پيران، يا مقدم گشتن او باش و پستها بر بزرگان و نيكان كه پيش افتادن خردان به هر دو معنى بد عاقبت است و خطاء، چون موجب فساد و اختلال امر دين و دنيا مى باشد، چنانكه نوشته اند: از حكيم دورانديشى پرسيدند انقراض دولت ساسانيان را چه سبب شد؟ گفت: ايشان افراد كوچكتر را به كارهاى بزرگ گماشتند كه از عهده آن كارها بر نيامدند، و مردم بزرگ را به كارهاى كوچك وا داشتند كه به آن كارها اعتنا ننمودند، از اين رو نظام كارشان از هم گسيخت و جمعيتشان پراكنده گرديد) اين پيشامدها وقتى خواهد شد كه (به

سبب غلبه حرام بر حلال) زدن شمشير بر مومن آسانتر (و سختى آن كمتر) است از بدست آوردن يك درهم از راه حلال، اين وقائع وقتى روى خواهد داد كه پاداش گيرنده از آنكه مى بخشد بيشتر است (زيرا مالها شبهه ناك و نيتها ناپاك بوده و فقراء به اضطرار مى ستانند و اغنياء به ناچار يا از روى ريا و خودنمائى اندكى مى دهند) اين كارها هنگامى خواهد شد كه نياشاميده مست مى شويد بلكه (مستى شما) از (فراخى) نعمت و خوش گذرانى است، و بدون اضطرار و ناچارى سوگند ياد نموده و بدون در تنگنا افتادن دروغ مى گوئيد، اين حوادث هنگامى روى خواهد آورد كه بلاء و سختى شما را (نياكانتان را) بگزد (آزار رساند) چنانكه پالان، كوهان شتر را ميگزد، چه بسيار دراز است اين رنج و چه دور است اين آرزو و اميدوارى (رهائى از آن سختيها، اين جمله اشاره است به فتنه هاى پيش از ظهور قائم آل محمد (عجل الله تعالى فرجه) كه به مومنين بسيار سخت خواهد گذشت و از آن رهائى ممكن نيست تا آن حضرت ظاهر گردد). اى مردم اين مهارهاى شتران (نفس اماره) را كه پشتهاى آنها بارهاى سنگين دستهاى شما را برداشته است رها كنيد (مرتكب گناه نشده برخلاف دستور خدا و رسول رفتار ننمائيد) و از (اطاعت و پيروى) سلط

ان (امام زمان) خود دورى نجوئيد، پس (در صورت پراكنده شدن) خود را بعد از انجام كارها (ى زشتتان) توبيخ و سرزنش مى نمائيد (و پشيمان مى شويد) و در آنچه كه به آن رو مى آوريد بر افروختن آتش فتنه و فساد (و خونريزى هاى ناحق) بى باك داخل نشويد، و از آن راه بپيچيد و ميان راه براى آن خالى گذاريد (كناره گيرى كنيد تا بيايد و بگذرد، چون شما را طاقت جلوگيرى از آن نيست، پس بيهوده نكوشيد، زيرا) به جان خودم سوگند كه در زبانه آتش آن فتنه مومن هلاك مى شود، و غير مسلمان سالم مى ماند (زيرا راى و انديشه مومن برخلاف خواهشهاى نفس و فتنه جوئى است، ولى راى و انديشه غير مسلمان و منافق موافق آن است). مثل من در ميان شما مثل چراغى است در تاريكى كه هر كه در آن داخل شود از آن روشنى مى طلبد، پس اى مردم (اندرز مرا) بشنويد و حفظ كنيد، و گوشهاى دلهاتان را مهيا و آماده سازيد تا (اشارات سخنانم را) بفهميد.

/ 441