لطفا منتظر باشید ...
حکمت 271
امام عليه السلام (در ترغيب به واجبات) فرموده است: هر گاه مستحبات به واجبات زيان رساند (اخلال نمايد) آن مستحبات را ترك كنيد (برهان آن در شرح فرمايش سى و هشتم و يكصد و نهم گذشت).
حکمت 272
امام عليه السلام (در ترغيب به طاعت) فرموده است: هر كه دورى سفر (آخرت) را به ياد داشته باشد آماده مى شود (تقوى و پرهيزكارى را شعار خويش قرار مى دهد).
حکمت 273
امام عليه السلام (در پيروى از عقل) فرموده است: نيست بينائى (آگاهى دل) با ديده ها و چشمها كه گاهى چشمها به دارنده خود دروغ مى گويند، و (لى) خرد خيانت نمى كند (به غلط و اشتباه نمى اندازد) كسى را كه از او پند و اندرز بخواهد (در شناختن حقايق بايد به عقل اعتماد نمود نه به حس، زيرا بسا محسوس و بديهى كه معلوم نيست و بسا عقلى و نظرى كه نزد دلهاى روشن از هر بديهى آشكارتر است، و از اين رو است كه حكماء گفته اند: يقينيات همان معقولات است نه محسوسات، زيرا حكم حس در مظنه غلط و اشتباه است و بسيار حس دروغ مى گويد و ما را به اعتقادات نادرست وامى دارد، چنانكه بزرگ را كوچك و كوچك را بزرگ و متحرك را ساكن و ساكن را متحرك مى پنداريم، و اما عقل در هر چه راه يابد و پيش او بديهى و آشكار گردد غلط و اشتباه در آن راه ندارد، بنابراين گفتار نادانان كه مى گويند دليلى بزرگتر و بالاتر از حس و ديدن با چشم نيست باطل و نادرست است).
حکمت 274
امام عليه السلام (در پيروى از پند و اندرز) فرموده است: بين شما و بين (شنيدن و پيروى از) موعظه و پند پرده اى از غفلت و بى خبرى مى باشد (كه هر گاه آن پرده را با پيروى نكردن از شهوات دريده در پايان كار انديشه نمودى از پند و اندرز نتيجه مى گيرى).
