زبان درنده است كه اگر به حال خودش بگذارند بگزد.
زن كژدمى است كه گزيدنش شيرين است.
هر گاه كسى تو را درود و تحيت فرستد، تو درودى بهتر و گرمتر از آن بگوى، و هر گاه دستى به نيكى و بخشندگى به سويت دراز گشت تو آن را به چيزى كه بر آن فزونى داشته باشد جبران نما، با اين حال لطف و بزرگوارى از آن كسى است كه در درود گفتن و بخشندگى پيشدستى كرده باشد.
آنكه از كسى خواهان چيزى است شفيع و واسطه برايش به منزله شهپر است.
جهانيان چون كاروانيانى هستند كه آنان را مى برند در حالى كه خوابند.