و گفت او- عليه السلام: صبر دو صبر است: صبرى بر آنچه كراهت دارى، و صبرى از آنچه دوست دارى.
توانگرى در غريبى (مانند بودن در) وطن است، درويشى در وطن (چون) غريبى است.
قناعت مالى است كه به آخر نرسد.
مال اصل همه شهوتها است.
هر كه پرهيز فرمايد تو را (از بدى)، همچو كسى بود كه بشارت دهد تو را (بر نيكى).