حکمت 057 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
حکمت 057
زبان دد(ى) است (كه) اگر بگذارند و رها كنند، بگزد.حکمت 058
زن كژدمى است شيرين گزنده.حکمت 060
شفاعت كننده، بال و پر طلب كننده است.حکمت 061
اهل دنيا همچو مسافرانند كه برند ايشان را، و (حال آن كه) ايشان خفتگان باشند.حکمت 062
نايافتن دوستان غريبى است.