لطفا منتظر باشید ...
خطبه 229-در بيان پيشامدها
و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است خاص مى گويد به ذكر حربگاهها بدان فدا باد پدر و مادر من (آن كسانى را كه بعد از من راهنماى مردم مى باشند)، ايشان از گروه شمار كنندگان (و معدودند كه) نامهاى ايشان در آسمان شناخته است، و در زمين نادانسته. بدان پس چشم داريد آنچه باشد از پشت فرو كردن (كارهاى) شما (به جهت دولت بنى اميه و بنى عباس)، و منقطع شدن پيوندهاى شما، و عامل گشتن (و روى كار آمدن) خردان شما. آنگاه (وقوع آن فتنه ها در جائى) باشد (كه) زدن شمشير بر مومن خوارتر باشد از درهم كه كسب كرده باشد از (راه) حلال، آنگاه باشد (مرد فقير و) داده (شده) بزرگتر مزد از دهنده (مال). آن هنگام كه مست شويد از غير (آشاميدن) شراب، بل (آن مستى) از خوش عيش شدن و نعمت دادن (باشد). و سوگند (مى)خوريد از غير بيچاره گردانيدن، و دروغ مى گوئيد از غير حاجت و بيچارگى. آن (حوادث در جائى باشد كه) به دندان گيرد شما را بلا همچنان كه بگيرد پالان كوهان شتر را، چه دراز باشد اين رنج! و چه دور باشد اين اميد! اى مردمان! بيندازيد اين مهارها(ى نفس اماره) را آنك بردارد پشتهاى آن بارهاى گران را از (سوى) دستهاى شما، و مخالفت مكنيد بر سلطان شما پس ذم گوئيد (نفسهاى خود را در) عاقبت فعلهاى شما، و در نرويد آنچه روآورد به شما از جوشيدن آتش فتنه، و دور كنيد از راه آن، و بگذاريد پيدا كردن راه برا(ى) آن فتنه. به درستى كه سوگند به جان من كه هلاك شو(د) در زبانه آن (آتش) مومن، و به سلامت ماند در آن فتنه جز مسلمان، به درستى كه مثل من ميان شما چون مثل چراغ است در تاريكى (كه) روشن شود به آن هر كس كه در رود (در آن)، پس بشنويد اى مردمان، و ياد گيريد، و حاضر آوريد گوشهاى دل شما تا فهم كنيد.
