حکمت 419 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 419

- هر كه شكايت كند حاجت خود را با مومنى، پس گوئيا شكايت كرد آن را با خدا. و هر كه شكايت كند وا كافرى، پس گوئيا كه شكايت كرد خدا را.

حکمت 420

و گفت- عليه السلام، در بعضى (از) عيدها: به درستى كه آن (روز)، عيد است مر آن كس را كه قبول كند خدا روزه او را، و شكر كند برخاستن او را (در نماز)، و هر رو(ز)ى كه عصيان نكند خدا را، پس آن روز عيد است.

حکمت 421

به درستى كه بزرگترين حسرتها روز قيامت حسرت و پشيمانى مردى باشد كه كسب كرده باشد مالى در غير طاعت خدا، پس ميراث داد آن را (به) مردى، پس نفقه كرد آن را در طاعت خدا(ى) تعالى، پس در رود به (سبب) آن (نفقه) در بهشت، و در رود اولين به آن مال در دوزخ.

حکمت 422

و گفت- عليه السلام: به درستى كه زيان كارترين مردمان به صفقه و بيع، و بى بهره ترين ايشان به سعى، مردى (است) كه كهنه شد تن او، در طلب اميدهاى او، و يارى نكرد او را تقديرها بر ارادت او، پس بيرون رود از دنيا به حسرت آن، و برسد بر آخرت به گناه و بزه آن.