لطفا منتظر باشید ...
خطبه 189-سفارش به تقوا
و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است: بداند (خداى تعالى) برداشتن آواز وحشيا(ن را) در بيابانها، و جاى عصيان بندگان در خلوتها، و آمد شد كردن ماهيان در درياهاى بسيار آب، و به هم كوفتن آب به بادهاى سخت جهنده ها، و گواهى دهم به درستى كه محمد برگزيده خدا است، و رسول وحى او، و رسول رحمت او تعالى.پس از حمد خدا، به درستى كه من وصيت مى كنم شما را به تقواى خدا آنك ابتدا كرد آفريدن شما را، و به او باشد بازگشتن شما، و به او (است) فيروزى (و) حصول حاجت شما، و به او است نهايت رسيدن رغبت شما، و (به) جانب او (است) راست شدن راه راست شما، و به او است جاى انداختن پناهگاه شما. پس به درستى كه تقواى خدا داروى درد دلهاى شما است، و بينائى كورى دلهاى شما است، و شفاى بيمارى تنهاى شما است، و صلاح تباه شدن سينه هاى شما است، و پاكى چرك نفسهاى شما است، و روشنى نادانى و كورى بصرهاى شما، و ايمنى ترسيدن طپيدن دلهاى شما است، و روشنى سياهى تاريكى شما است. پس گردانيد شما طاعت خدا را جامه اندرونى (خود كه) نزديكتر (باشد) از جامه بيرونى شما، و (بگردانيد طاعت خدا را) داخل شونده (در باطن شما كه) نزديكتر (باشد از) جامه اندرونى شما، و (آن را) پنهان (كنيد در) ميان پهلوهاى شما، و امير (باشد) بالاى كارهاى شما، و آبشخور مر هنگام وارد شدن شما، و شفاعت خواهنده براى يافتن مطلوب شما، و سپر براى روز ترس شما، و چراغها براى شكمهاى گورهاى شما، و آرام براى درازى تنهائى شما، و اندوه وا بردن براى غم جايگاه آخرت شما. به درستى كه طاعت خدا نگهبان است از جاى تلف شدن (كه) گرد درآمده به شما، و (از) جاى ترس (كه چشم) نگهداشته (شده)، و (از) حرارت و گرمى آتشهاى افروخته. پس هر كس كه فرا گيرد تقوا را دور شود از او سختيها بعد از نزديكى آن، و شيرين شود مر او را كارها بعد از تلخى آن، و وا شود از او موجها بعد از بر هم نشستن (آن)، پس سهل شود مر او را دشواريها پس از رنجناك شدن آن، و ببارد و ريزان شود بر او بزرگى بعد از قحط شدن آن، و مهربان شود بر او رحمت بعد از رميدن آن، و روان شود بر او نعمتها بعد از فرو شدن آن به زمين، و بزرگ قطره شود بر او بركت پس از نرم باريدن آن. پس بپرهيزيد از خدا آنك سود كرد شما را به موعظه خود، و پند داد شما را به رسالت او، و منت نهاد بر شما به نعمت خود، پس رام كنيد نفسهاى خود را براى عبادت او، و بيرون شويد وا او از (براى اداء) واجب طاعت او.
