خطبه 129-درباره پيمانه ها - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

عزیزالله جوینی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 129-درباره پيمانه ها

و از خطبه هاى او است- عليه السلام در ياد كردن ترازوها و پيمانه ها اى بندگان خدا! به درستى كه شما و آنچه اميد مى داريد از اين دنيا مقيم (و) مهمانان(ايد) اجل بديد كردگان، (و) وام دارانيد تقاضا كردگان، اجلى نقصان كرده، و عملى نگه داشته، پس چندا مواظبت نماينده در عمل (كه) ضايع كنند(ه است)، و بسا رنج كشنده (كه) زيان كننده (است). و به درستى كه گشتيد شما در زمانه اى كه زيادت نشود خير و احسان در او جز پشت فرو كردنى، (و زيادت نشود) بدى جز رو آوردنى، و (نمى افزايد) شيطان در هلاك كردن مردمان جز طمع كردنى (در اغواء ايشان)، پس اين است هنگامى كه قوى شد ساز و آلت شيطان، و عام شد كيد كردن او، و تمكين داد شكار او. ببر چشم خود را هر كجا كه خواهى تو از مردمان، پس هست كه نظر كنى و بينى مگر فقيرى كه رنج مى كشد درويشى را، يا توانگرى كه بدل كرد نعمت خدا را به كافرى و ناسپاسى، يا بخيلى كه فرا گرفت بخيلى را به حق خدا (به جهت) توانگرى را، يا نافرمانى كننده اى گويى كه به گوش او از شنيدن وعظها گرانى است؟ كجايند برگزيدگان شما و صالحان شما، و كجايند آزاد مردان شما و جوان مردان شما، و كجايند پرهيزگاران شما در جاى كسبهاى ش
ما، و پاكيزگان در راهها و عملهاى ايشان؟ اى نيست كه كوچ كردند همه از اين دنيا(ى) زبون، و دنياى حاضر شده تيره؟ و هست كه باز گذاشتند شما را مگر در پوست جو و خرما و برنج، كه فراهم نيايد بنكوهيدن ايشان هر دو لب، به حقير داشتن مر قدر ايشان را، و بگرديدن و بگردانيدن از ذكر ايشان؟ پس به درستى كه ما مالك خدائيم، و به درستى كه به او باز گردندگانيم! ظاهر شد فساد پس نيست انكار كننده تغيير كننده، و نه باز دارنده باز استنده اى به اين عمل و طاعت مى خواهيد كه همسايگى كنيد، يعنى مقرب شويد خدا را در سراى پاك او، و باشيد شما عزيزترين دوستان او نزديك او؟ چه دور است! نفريبند خدا را از بهشت او، و نيابند خشنودى او را جز به طاعت او. لعنت كرد خدا امر كنندگان به نيكوئى (كه) ترك كنندگان(نند) مر او را، و نهى كنندگان از منكر (كه) عمل كنندگان(اند) به آن.

/ 398