و گفت او- عليه السلام: و اى عجب كه باشد خلافت و امامت به يارى (و) صحابه رسول (بودن) و نباشد به يارى (و) صحابه (بودن) و خويشاوندى. و روايت كرد(ه)اند مر آن (حضرت) را شعرى در اين معنى: پس اگر بودى تو (كه) به مشورت مردم مالك شدى كارهاى ايشان را، پس چگونه است بدان (كار) و (حال آن كه) مشورت كنندگان غايب شدگانند. و اگر بودى تو (كه) به خويشاوندى رسول حجت گفتى با خصمان ايشان، پس غير تو اولى تر است به پيغمبر و نزديكتر (است به وى).
لطفا منتظر باشید ...
