خطبه 197-منع از دشنام شاميان - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

عزیزالله جوینی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 197-منع از دشنام شاميان

و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است، و به درستى كه بشنيد گفتارى از اصحاب خود كه دشنام مى دادند اهل شا(م) را (آن) روزها (ئى كه) حرب (مى كردند) ايشان به صفين: به درستى كه كراهت دارم به شما كه باشيد شما دشنام دهندگان، وليكن شما اگر صفت كنيد عملهاى (بد) ايشان را، و ذكر كنيد شما حال ايشان را باشد صواب تر در گفتار و قويتر در (مقام) عذر، و بگوئيد شما (در) جايگاه دشنام (دادن) شما مر ايشان را: اى بار خدا نگهدار خونهاى ما را، و خونهاى ايشان را، و (به) صلاح آو(ر) حالى را كه ميانه ما و ميانه ايشان است، و هدايت كن ايشان را از گمراهى ايشان، تا كه بشناسد حق را آن كس كه نمى داند حق را، و باز ايستد از بيراهى و بيدادى آن كس كه حريص شد به آن.

خطبه 198-بازداشتن امام حسن از ...

و فرمود آن حضرت- عليه السلام- در بعضى از روزهاى صفين، و به درستى كه ديد پسر خود حسين را عليه السلام كه مى شتافت وا حرب: باز داريد براى من از وكالت من اين غلام را تا نشكند مرا و هلاك نكند، به درستى كه بخل مى كنم به اين دو تن يعنى حسن و حسين بر مرگ، تا منقطع و بريده نشود نسل رسول خدا- صلعم- مى خواهد حسن و حسين را (ع). (مى گويد سيدرضى رحمه الله): گفتار او عليه السلام- باز داريد شما از وكالت و نيابت من اين غلام را- از بلندترين سخن و فصيح ترين سخن او است.

/ 398