و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است مر مردى كه بفرستاد او را (تا) بداند مر او را دانستن قومى از لشكر كوفه، (كه) قصد كرد(ه بود) ند به رسيدن به خوارج، و بودند ايشان بر ترسى از او عليه السلام، پس آنگاه كه باز گرديد به (سوى) او (آن) مرد، گفت (آن حضرت) مر او را: اى ايمن شدند (ايشان) پس مقيم شدند، يا بد دل شدند پس كوچ كردند؟ پس گفت مرد: بلكه كوچ كردند يا اميرمومنان! پس گفت عليه السلام: دورى باد از خير مر ايشان را و هلاكت، چنان كه دور شد(ند) قوم صالح! (بدان كه) اگر برافرازند نيزه ها (را) وا ايشان، و برآرند شمشيرها بر سرچكاد ايشان، به درستى (آنگاه) پشيمان شوند بر آنچه بود از ايشان. به درستى كه شيطان امروز بفريفت ايشان را، و او فردا بيزار شونده باشد از ايشان، و باز گذارنده باشد ايشان (را، پس) بس (است) عذاب بدى ايشان (به) بيرون رفتن ايشان از راه راست، و باز گرديدن ايشان در گمراهى و كورى جهل، و بگشتن ايشان از حق، و سرگشتگى ايشان در حيرت.