حکمت 282 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 282

و اگر بيم نكرده بودى خدا بر معصيتى، هر آينه بودى كه واجب شدى كه عصيان نكنند از براى شكر نعمت او.

حکمت 283

و گفت او- عليه السلام- به درستى كه تعزيت داد اشعث پسر قيس (را) از (مصيبت) پسر او: اى اشعث! به درستى كه تو اگر اندوهگن شوى بر پسر خود، به درستى كه سزاوار شد آن حزن را از تو (قرابت و) خويشى، و اگر صبر كنى (پس) بر خدا است از هر مصيبتى عوضى. اى اشعث! اگر صبر كنى تو، برفت بر تو حكم قدر و تو باشى مزد داده، و اگر جزع كنى، برفت بر تو قدر و تو باشى گناه كرده. شاد (كرد تو را) پسر در (وقت ولادت)، و (حال آن كه) او بلا بود و فتنه، و اندوهگن شدى و (حال آن كه) او ثواب (بود) و رحمت.

حکمت 284

و گفت او- عليه السلام- بر قبر رسول خدا (در) ساعتى كه دفن كر(د)ند: به درستى هر آينه صبر خوب است الا از (مفارقت) تو، و به درستى كه جزع زشت است الا بر (مرگ) تو، و به درستى كه مصيبت تو بزرگ است و آن مصيبت (كه) پيش از تو و بعد از تو (است) خرد و آسان باشد.