و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است اى مردمان! آن كس كه شناسد از برادر خود استوارى دين او، و راستى راه او، بايد كه نشنود در او گفتارهاى مردمان را. بدان به درستى كه (گاهى تير) اندازد اندازنده و خطا كند تيرها(ى او)، و(ليكن) اثر كند سخن (در دلها)، و (كلام) باطل و ناحق آن هلاك شوند(ه است و) خدا شنوا و گواه است. بدان كه- امروشان- نيست ميان حق و باطل جز چهار انگشتان. پس سوال كردند- (عليه السلام- را) از معنى گفتار او، پس جمع كرد انگشتان خود را و بنهاد ميان گوش خود و چشم خود، پس گفت- عليه السلام: باطل (آن است) گوئى كه شنيدم، و حق (آن است) گويى كه ديدم.
خطبه 142-درباره نيكى به نااهل
و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است و نيست مر نهنده نيكوئى (را) در غير حق آن نيكوئى، و نزديك آنك جز اهل آن باشد، از بهره اى، (و) در آنچه به جا آورد(ه است نيست) جز حمد و ستايش ناكسان (او را)، و ثنا گفتن بدان، و گفتارهاى نادانان، مادام كه نعمت دهد مر ايشان را چه سخى است دست او، و (حال آنكه) او از طاعت و رضاى خدا بخيل باشد! پس هر كه را بداد او را خدا مال، بايد كه پيوندد به آن خويشان را، و خوب گرداند از او مهمانى، و خلاص دهد به آن مال اسير را و دستگير كرده را، و بدهد از آن درويش (را)، و مر وا(م) برآمده را، و با صبر دارد نفس خود را بر حقها گزاردن و (بر دفع كردن) حوادثها براى جستن ثواب، پس به درستى كه فيروزى به اين خصلتها بزرگى بزرگيهاى دنيا (است)، و يافتن فضيلتها(ى) آخرتى.