حکمت 089 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 089

به درستى كه اين دلها ملول شوند، چنان كه ملول شوند تنها، پس بجوئيد مر او را طرفه هاى حكمت.

حکمت 090

و گفت عليه السلام: بايد كه نگويد يكى از شما، كه اى بار خدا به درستى كه من پناه گيرم به تو از فتنه، به درستى كه نباشد يكى مگر كه او مشتمل باشد بر فتنه، وليكن هر كه پناه گيرد (به خدا) بايد كه پناه گيرد از گمراه كننده هاى فتنه ها. به درستى كه خداى سبحانه و تعالى مى گويد: كه بدانيد به درستى كه مالهاى شما و فرزندان شما فتنه اند، و معنى آن اين است به درستى كه او- سبحانه و تعالى- آزمايش مى كند ايشان را به مالها و فرزندا(ن)، تا ظاهر شود خشم گيرنده براى روزى او، و رضا دهنده به قسمت او. و اگر چه باشد خدا(ى) تعالى عالمتر به ايشان از نفسهاى ايشان، وليكن تا ظاهر شود فعلهائى آنك به آن مستحق ثواب و عقاب شوند، براى آنك بعضى از ايشان دوست دارد پسر را و كراهت دارد دختر را، و بعضى از ايشان دوست دارند زيادتى مال را و كراهت دارند شكسته شدن حال را. (سيد رضى گويد): و اين از غريب آنچه شنيدند از (او)- عليه السلام- در تفسير (اين آيه).

حکمت 091

و سوال كردند او را- عليه السلام- از خير، كه چيست او؟ پس گفت او- عليه السلام: نيست خير كه بسيار باشد مال تو و فرزند تو، وليكن خير آن است كه باشد بسيار علم تو، و آن (كه) بزرگ باشد حلم تو، و آن (كه) مفاخرت كنى با مردمان به عبادت پروردگار خود. پس اگر خوبى كنى ستايش كنى خدا را، و اگر بد(ى) كنى استغفار كنى خدا را. و نيست خير در دنيا مگر دو مرد را: مردى كه گناه كند گناه ها پس دريابد آن را به توبه، و مردى كه شتاب كند در خيرات. و اندك نباشد عملى (كه) با پرهيزگارى خدا (باشد)، پس چگونه اندك باشد آنچه قبول كنند (در نزد بارى تعالى)؟