و از نامه هاى آن حضرت- عليه السلام- است، وا بعض عمال خود: به درستى تو آن كسى (هستى كه) مستظهر (مى)شوم به او بر اقامه دين، و راست گردانم و بشكنم به او تكبر بزه مند (را)، و باز بندم من (به كمك او) دهانه در بند ترس (را)، پس يارى خواه به خدا بر آنچه بردارد تو را، و بياميز سختى (را) به دسته گياهى از نرمى، و نرمى كن آن (گاه) كه بوده باشد نرمى و مدارا موافق تر و به صلاح تر، و قصد كن به سختى هنگامى كه سود نكند از تو جز سختى. و فرو نه براى رعيت بال خود را، و نرم گردان براى ايشان پهلوى خود را، و مواسا كن ميان ايشان در نگرستن چشم و نظر، و اشارت و به سلام، تا كه طمع نكنند بزرگان در ميل و جور تو، و نوميد نشوند ضعيفان از عدل تو، و السلام.