حکمت 155 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 155

(و گفت- عليه السلام): هر كه بگذارد حق آن كسى كه نگذارد حق او را، به درستى كه به بندگى گرفت او را.

حکمت 156

(و گفت- عليه السلام): نيست طاعت داشتن مر مخلوق را در نافرمانى كردن خالق.

حکمت 157

و گفت- عليه السلام: عيب نكنند مرد را به تاخير كردن حق خود، به درستى كه عيب كنند از گرفتن آنچه (كه) نيست مر او را.

حکمت 158

و گفت- عليه السلام: شگفت آوردن به خود باز دارد از زايد شدن (كمالات).