و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است (كه درباره حكميت ابوموسى اشعرى و عمروعاص فرموده است) پس اتفاق كرد تدبير اشراف شما بر آنك اختيار كنند دو مرد (را)، پس فرا گرفتيم عهد بر ايشان كه تنگ فرا گيرند بر حكم قرآن و تجاوز نكنند از آن، و باشد زبانهاى ايشان وا قرآن و دلهاى ايشان پس (رو) قرآن. پس متحير شدند (هر دو) از او، و ترك كردند حق را، و (حال آن كه) ايشان مى د(يد)ند آن را، و بود جور و ظلم هواى ايشان، و كژى و ميل عادت ايشان و به درستى كه پيش رفت استثناء ما بر ايشان- در حكم به عدل و عمل به حق- بدى راى ايشان، و جور حكم ايشان. و اعتماد و حجت در دستهاى ما (است) براى نفس ما، از آن هنگام كه خلاف كردند راه حق را، و آوردند (آن دو) به آنچه نشناسند از بگردانيدن آن حكم.