لطفا منتظر باشید ...
خطبه 117-ستودن ياران خود
و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است شمائيد ياران بر حق، و برادران در دين، و سپرها (در) روز حرب، و آستر، يعنى اندرونى (و خاصه منيد) نزد مردمان، به (كمك) شما بزنم پشت فرو كننده را از حق، و اميد مى دارم (از شما) طاعت روآورنده را، پس يارى دهيد مرا به نيكخواهى(ى) ازدوده از غش، سلامت از گمان و تهمت، پس به خدا به درستى كه من سزاوارترين مردمانم به مردمان.خطبه 118-تحريض مردم به جهاد
و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است (و) به درستى كه جمع كرد مردمان را، و ورافژوليد ايشان را بر جهاد، پس خاموش شدند زمانى دراز، پس گفت اميرالمومنين- عليه السلام: چيست حال شما؟ اى لال شدگانيد شما؟ پس گفتند گروهى از ايشان: يا اميرمومنان! اگر بروى تو برويم ما وا تو، پس گفت- عليه السلام: چيست حال شما؟ راست نگردانيدند شما را براى راه راست؟ و راه ننمودند شما (را) براى (طريق) راست؟ (اى) درمانند اين (زمان) سزد مرا كه بيرون روم (براى كارزار)؟ به درستى كه بيرون رود در مثل اين (جنگ) مردى از آن كس كه بپسنديدمى او را از دليران شما، و خداوند قوت شما. و نه سزد مرا كه دست بدارم لشكر را، و شهرها را، و بيت المال را، و گرد كردن خراج زمين را، و قضاء (و) حكم (كردن) را ميان مسلمانان، و نگرستن در حقهاى طلب كنندگان، پس از آن بيرون روم در لشكرى كه پسروى كنم لشكر ديگر را، اى جنبان و مضطرب شوم چون جنبيدن تير در جعبه تهى؟ به درستى كه منم ستون آسيا كه گردد او بر من و من به جاى خود باشم، پس چون مفارقت كنم به جاى خود سرگشته شود دوران آسيا، و بى آرام شود ثفل آن. اين است- به جان و زندگانى خدا- راى بد، و به حق خدا اگر نبودىاميد من (به شهادت) نزديك ديدن من دشمن را- اگر تقدير كردند مرا ديدن او- هر آينه نزديك گردانيدمى شتران خود را، پس بشدمى از شما پس طلب نكنم شما را، مدتى كه آمد و شد كنند باد جنوب و شمال.
