خطبه 029-در نكوهش اهل كوفه - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 029-در نكوهش اهل كوفه

و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است اى مردمان كه جمع شده است بدنهاى ايشان، كه مختلفه است مرادها و آرزوهاى ايشان، سخناى شما بدرد و ضعيف كند سنگ سخت را، و فعل شما طمع كند در شما دشمنان را. مى گوييد درنشست جايها: چنين و چنين، پس چون آيد كارزار كردن، گوييد: ميل كنيد از حرب ميل كننده! غلبه نكناد و عزيز مباد خواندن آن كس كه خواند شما را، و در راحت مباد دل آن كس كه سخت دل كرد شما را! و در شدت انداخت عللها به دفع (كردن) حرب (از شما و) به بيراه گردانيدن (شما)، چون دفع كردن خداوند دين كه مدافعه كند. باز ندارد ظلم را مذلت و حقارت، و در نيابد حق را الا به كوشش. چه سرايى است (كه) پس از سراى شما، نگه مى داريد؟ و با كدام امام پس از من كارزار مى كنيد؟ فريفته- و به حق خداى- آن (كسى است) كه در خطر و هلاكت افكنديد شما او را. و هر كه ظفر يابد به (كمك) شما ظفر يابد به تير بى بهره تر و زيانكارتر، و هر كه تير انداخت به (سبب) شما بدرستى كه انداخت به تير سوفار شكسته و پيكان افتاده. گشتم من- و به خدا- تصديق نكنم گفتار شما را، و طمع نكنم در يارى كردن شما، و بيم نكنم و نترسانم دشمن را به شما، چيست حال شما؟ چيست دوا و
داروى شما؟ چيست عادت شما؟ آن گروه مردانى(اند) مانند شما. گفتارها(يى است شما را) بى علم، و غفلتى در غير پرهيزگارى، و طمع كردنى در غير حق.

خطبه 030-درباره قتل عثمان

و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است در معنى كشتن عثمان اگر فرمودمى به قتل عثمان هر آينه بودمى كشنده (وى)، و اگر باز داشتمى از قتل او هر آينه بودمى نصرت كننده (وى)، جز آن كه بدرستى كه آن كس كه نصرت كرد او را نتواند كه گويد: فرو گذاشت او را آن كسى كه من بهترم از او، و آن كس كه فرو گذاشت او را نتواند كه گويد: يارى كرد او را آن كس كه بهتر است از من. و من جمع كننده ام براى شما كار او را، برگزيد (خلافت را براى خود) پس اندوهگين كرد (او را آن) برگزيد(ه)، و ناشكيبائى كرديد شما پس غمگين كرد شما را ناشكيبائى، و مر خدا راست حكمى روز قيامت در (حق) اختيار كنند(ه) و جزع كننده.