لطفا منتظر باشید ...
خطبه 187-بعثت پيامبر و تحقير دنيا
و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است: بفرستاد او را آن هنگام كه نه نشانى و دليلى قائم بود، و نه موضع نور(ى) افروزنده، و نه راهى روشن كننده، وصيت مى كنم شما را بندگان خدا به پرهيزگارى خدا، و مى ترسانم شما را از دنيا، به درستى كه آن سراى كوچ كردن و بشدن است، و جاى فرود آمدن مكدر گردانيدن، ساكن آن كوچ كننده است، و مقيم شوندگان او جدا شونده. بگردد (دنيا) به اهل آن (همچون) گرديدن كشتى، كه به هم كوبد آن را بادهاى سخت در جولاهاى درياها، پس بعضى از ايشان غرقه شده هلاك شده، و بعضى از ايشان رستگار بر پشتهاى موجها، كه دفع كند آن(ها) را بادها به دامنهاى خود، و بردارد آن(ها) را بر ترسهاى خود، پس آنچه غرقه شد از آن، نيست تدارك كرده و آنچه نجات يافت از آن موج، وا جاى هلاكت باشد از گرسنگى. بندگان خدا! اكنون پس عمل كنيد و (در اين حال كه) زبانها گشاده است، و بدنها درست است، و عضوها نرم است، و (جاى) بازگشت فراخ است، و موضع جولان پهن است، پيش از در رسيدن فوت، و فرود آمدن مرگ، پس تحقيق (و يقين) كنيد بر خود فرود آمدن آن را، و درنگ مشمريد رسيدن او را.خطبه 188-در ذكر فضائل خويش
و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است: و به درستى كه دانستند نگهدارندگان (دين و كتاب) از اصحاب محمد- درود داد خدا بر او و آل او- به درستى كه من رد نكردم بر خدا و نه بر رسول او ساعتى هرگز، و به درستى كه مواسات كردم او را به نفس خود در جاى هاى آنك باز پس ايستند در او دليران، (و) باز پس ايستند پيشرفتگان، براى شجاعتى كه بزرگ گردانيد مرا خدا به آن شجاعت. و به درستى كه قبض روح كردند رسول خدا را عليه السلام، و به درستى كه سر او هر آينه بر سينه من بود، و به درستى كه بيرون شد نفس او در پنجه من، پس فرو آوردم او را بر روى خود(م). و به درستى كه قيام نمودم غسل دادن او را عليه السلام، و فرشتگان ياران من بودند، پس بناليد سرا و پيش سراها: گروهى فرو مى آمدند، و گروهى بر بالا مى شدند، و جدا نشد از سمع من آواز نرم و پنهان از ايشان، كه صلوا مى دادند بر او، تا كه دفن كرديم او را در گور او، پس كيست كه سزاوارتر بود به آن كار از من در حال حيات و ممات؟ پس برويد بر حجتها و معرفتهاى شما، و بايد كه راست باشد نيتهاى شما در جهاد دشمن شما، پس به حق خدا آنك نيست خدا جز او خدا به درستى كه من هر آينه بر راه روشن حقم، و به درستى كه ايشان بر جاى بلغزيدن باطل(اند)، مى گويم آنچه مى شنويد، و آمرزش مى خواهم از خداى بزرگ براى خود و براى شما.
