و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است آنگاه كه اشارت كردند بر او به آنك نكند پس روى طلحه و زبير را، و نگه ندارد براى ايشان كارزار را و به حق خدا كه نباشم من همچو كفتارى كه بخسبد بر درازى (مدت) زدن سنگ تا كه برسد به او جوينده آن كفتار و فريب دهد او را نگهدارنده آن. وليكن من بزنم به يارى رو آورنده به حق، پشت فرو كننده را از حق و با شنونده فرمان برنده، نافرمان كننده تهمت كننده را هميشه، تا كه آيد بر من روز مرگ من پس به حق (خدا) هميشه من بودم باز داشته از حق خود، اختيار كرده بر من جز مرا آنگاه كه فرا گرفت خدا پيغمبر خود را تا كه اين روز مردمان.
خطبه 007-نكوهش دشمنان
و از خطبه هاى آن حضرت- عليه السلام- است فرا گرفتند ديو را براى كار ايشان مالك و معتمد و مدبر، و فرا گرفتند ايشان مر او را شريكان و دامها. پس بيضه نهاد و بچه بيرون آورد در سينه هاى ايشان، و بخيزيد و قرار گرفت در كنارهاى ايشان. پس نظر كرد با چشمهاى ايشان، و سخن گفت به زبانهاى ايشان. پس مرتكب شد به ايشان خطا و بلغزيدن، و بياراست مر ايشان را افساد، و تباهى كردن كسى كه شريك باشد او را شيطان در پادشاهى او، و سخن گفت به باطل بر زبان او.
خطبه 008-درباره زبير و بيعت او
و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است مى خواهد به اين زبير را در حالتى كه اقتضا كرد آن دعوى مى كند كه او بدرستى كه بيعت كرد به دست خود، و بيعت نكرد او به دل خود، بدرستى كه اقرار كرد به بيعت و دعوى كرد دوستى و خاصگى را، پس (بايد بيارد) بر آن به كارى كه بشناسند (دعوى او را)، و اگر نه پس بايد كه در رود در آنچه (كه) بيرون شد از او.
لطفا منتظر باشید ...
