به درستى كه آوردند به او جنايت كننده(اى)، و با او (بود) جماعتى از عوام، پس گفت: فراخى مباد به وجه ها(ئى) كه نبينند (آنها را) مگر نزديك حالت هر بدى!.
و گفت- عليه السلام: به درستى كه با هر مردى دو فرشته اى است كه نگه مى دارند او را، پس چون آيد مرگ وا گذارند ميان او و ميان (مرگ) او، و جدا كنند ميان ايشان، (و) به درستى كه اجل سپرى است استوار.
و گفت مر او را طلحه و زبير: بيعت مى كنيم تو را بر آن كه ما شريكانيم تو را در اين كار خلافت، پس گفت- عليه السلام: نه، وليكن شما دو شريكانيد در قوت و يارى خواستن، و دو يارانيد بر عاجزى و كزى.